Πιρούνια έξω λοιπόν...

Όλα τα «όπλα» επιστρατεύουν κυβέρνηση, συνδικαλιστές και υπο­ψήφιοι «γαμπροί» της αγοράς ηλεκτρικής ενέργειας για το μεγά­λο φαγοπότι που θα ακολουθήσει μετά την οποιαδήποτε μορφή απελευθέρωσης.
Αν και τα πράγματα σχετικά με το μοντέλο που θα ακολουθήσει η κυ­βέρνηση παραμένουν θολά, όσοι ενδιαφέρονται να αποκτήσουν πρό­σβαση στο ελληνικό σύστημα βρίσκονται σε πλήρη ετοιμότητα και μάλι­στα έχουν φροντίσει να αποκτήσουν προσβάσεις τόσο σε πολιτικό επίπε­δο όσο και στον επικοινωνιακό τομέα.
Παράλληλα έχουν ήδη ενημερωθεί για τις νομικές και οικο­νομικές παραμέτρους των περιπτώσεων που τους ενδιαφέ­ρουν, ενώ έχουν κάνει και τις διερευνητικές επαφές με Έλληνες επιχειρηματίες, που τους θέλουν ως συμμά­χους, μια και είναι γνώστες της ελληνικής πραγματι­κότητας.
Από την άλλη, η κυβέρνηση επιχειρεί να εξομαλύ­νει την ένταση που η ίδια πυροδότησε όλο το προη­γούμενο διάστημα, με τη διαρροή πληροφοριών και σχολίων, ώστε να πληγεί η αξιοπιστία των συνδικαλι­στών, εν όψει των μεγάλων αποφάσεων που θα επιχει­ρήσει να υλοποιήσει.
Η τακτική αυτή, ωστόσο, προς το παρόν αποδίδει ιδιαίτερα πενιχρά αποτελέσματα, χωρίς να είναι σίγουρο το ότι δεν θα γυρίσει μπούμερανγκ στους ίδιους τους εμπνευστές της.
Ωστόσο όλοι όσοι υπερασπίζονται με τον έναν ή τον άλλο τρόπο την πώληση ποσοστού ή κομματιών της ΔΕΗ σε ιδιώτες προσπαθούν να κρύ­ψουν μία πολύ μεγάλη και αντικειμενική πραγματικότητα: η αγορά ηλε­κτρικής ενέργειας στην Ελλάδα είναι ήδη απελευθερωμένη και μάλιστα σε μεγάλο βαθμό.
Το «πρόβλημα» είναι πως σε αυτή την αγορά δεν έχουν το πάνω χέρι οι ιδιώτες ή τουλάχιστον δεν μπορούν προς το παρόν να διαμορφώσουν εκείνες τις συνθήκες του ανταγωνισμού που θα τους αποδώσουν τερά­στια κέρδη.
Σε ιδιώτες
Τα πράγματα είναι πολύ απλά: οι ιδιωτικές μονάδες που έχουν κατα­σκευαστεί ή βρίσκονται στη φάση της ολοκλήρωσης αντιστοιχούν στο περίπου 22% της εγκατεστημένης ισχύος στη χώρα μας. Με άλ­λα λόγια, το ένα πέμπτο της αγοράς ανήκει σε ιδιώτες, χωρίς δεύτερη κουβέντα.
Επιπλέον σχεδόν το 48,5% της ΔΕΗ ανήκει ήδη σε ιδιώτες, έπειτα από τις τρεις μετοχοποιήσεις που έγι­ναν την προηγούμενη δεκαετία. Αυτό σημαίνει πως ο κρατικός έλεγχος στην αγορά περιορίζεται ακόμη πε­ρισσότερο και είναι σαφώς κάτω από το μισό, παρά τις αντίθετες απόψεις που εκφράζουν όλοι οι οπαδοί (ακόμη και οι φανατικοί) του νεοφιλελευθερισμού. Η διάθεση ενός πρόσθετου πακέτου μετοχών, είτε σε στρατηγικό επενδυτή είτε στο χρηματιστήριο, εν τω μετα­ξύ, αποτελεί μέρος ενός μεγάλου «παιχνιδιού», που έχει αρχί­σει εδώ και μήνες κι αφορά τους λιγνίτες. Η Κομισιόν (κυρίως) και η τρόικα πιέζουν τη χώρα μας να προχωρήσει στο άνοιγμα των κοιτασμά­των σε ιδιώτες, ώστε - λένε - να υπάρξει ανταγωνισμός. Σε διαφορετική περίπτωση θα πρέπει η ΔΕΗ να πουλήσει παραγωγή ηλεκτρικής ενέργει­ας από λιγνίτη (που είναι πολύ φθηνότερη από άλλα καύσιμα) σε ποσο­στό που μπορεί να φτάσει έως και το 40%.
Τα δύο μέτωπα της κυβέρνησης
Το μεγάλο θέμα που προκύπτει είναι πως τώρα η κυβέρνηση εμφανίζεται να θέλει να προστατεύσει τα συμφέροντα και τις θέσεις της κρατικής επιχείρησης, αν και όλο το προηγούμενο διάστημα έκανε ό,τι της έλεγαν οι ξένοι ελεγκτές μας. Σύμφωνα με όσα έγιναν γνωστά στις αρ­χές της εβδομάδας, ο Γιώργος Παπακωνσταντίνου - σε συνεννόηση προφανώς με την Τίνα Μπιρμπίλη - έστειλε επιστο­λή στην Κομισιόν, ζητώντας να μην επι­μένουν στην πώληση λιγνιτικής παραγω­γής, εφόσον η κυβέρνηση προχωρήσει στη διάθεση ποσοστού μετοχών της ΔΕΗ. Με άλλα λόγια τους ζήτησε το αυτονόη­το... Είναι δυνατόν να γίνουν και τα δύο; Την ίδια στιγμή η κυβέρνηση θα βρεθεί αντιμέτωπη με ένα διπλό απεργιακό μέτωπο, καθώς αρχίζουν οι κινητοποι­ήσεις στη ΔΕΗ, ενώ επαναλαμβάνεται η απεργία στα ΕΛΠΕ. Οι δύο απεργίες δεν έχουν σχέση μεταξύ τους, καθώς η πρώ­τη έχει να κάνει με την προσπάθεια (ή την πρόθεση) αποκρατικοποίησης, ενώ η δεύτερη έχει αίτημα την υπογραφή συλ­λογικής σύμβασης.
Ωστόσο το κλίμα που διαμορφώνεται συνολικά στον ενεργειακό αλλά και στον εργατικό χώρο είναι ιδιαίτερα δυ­σμενές για την κυβέρνηση, πολύ περισ­σότερο όταν οι κινητοποιήσεις πραγμα­τοποιούνται με πρωτεργάτες στελέχη του ΠΑΣΟΚ, που δείχνουν να μπαίνουν μπροστά για να αποτρέψουν τα χειρό­τερα για τη δουλειά τους και τους συνα­δέλφους τους...
Όσον αφορά την πραγματική βάση διεκ­δίκησης των αιτημάτων τους, όπως για παράδειγμα το θέμα των ασφαλιστικών δικαιωμάτων των εργαζομένων της ΔΕΗ, παράγοντες της ενεργειακής αγοράς, με πολυετή γνώση του θέματος, επιβεβαίω­ναν μέχρι κεραίας το ρεπορτάζ του «Π», όπως δημοσιεύθηκε την προηγούμενη εβδομάδα.
Σε κάθε περίπτωση οι εξελίξεις θα είναι ραγδαίες και ιδιαίτερα ενδιαφέρουσες από την επόμενη εβδομάδα. Τα ενεργει­ακά «όπλα», ούτως ή άλλως, είναι παρά πόδα...