«Τώρα μιλάμε εμείς»

Με τις τρεις λέξεις «Τώρα μιλάμε εμείς» ξεκινάει το ψήφισμα της λαϊκής συνέλευσης πολιτών στο Σύνταγμα, που καλεί εκ νέου σε πανευρωπαϊκό ξεσηκωμό αύριο Κυριακή 5 Ιουνίου. Οταν όμως η συνέλευση της Πέμπτης τελείωσε, το λόγο πήρε η μουσική και ένας αγώνας ποδοσφαίρου στη λεωφόρο Αμαλίας, έξω ακριβώς από τη Βουλή.

Μεταμεσονύκτιο διπλό «κοντά - μακριά παντελόνια» μπροστά από τη Βουλή«Δυστυχώς», καταγγέλλουν ορισμένοι σκηνίτες της πλατείας Συντάγματος, πολύ νωρίς το πρωί, όταν ακόμα έχει ελάχιστους «αγανακτισμένους» πολίτες, «το λόγο παίρνουν και άλλοι».
Οπως λένε, «τα κόμματα κατεβάζουν τους ανθρώπους τους απρόσωπα και ακομμάτιστα για να μπουν ή να δημιουργήσουν πηγαδάκια και να πουν ό,τι προστάζει η κομματική γραμμή».
Αργά το βράδυ πάλι, ένας κύριος που το μπλουζάκι του έγραφε «όταν η αδικία γίνεται νόμος, τότε η αντίσταση είναι καθήκον!», ρώταγε στην ομάδα πολυμέσων: «Μπορώ να σας φωτοτυπώ μέχρι 1.000 σελίδες, με ποιον πρέπει να συννενοηθώ;». Τον έστειλαν στη γραμματειακή υποστήριξη. Εκεί, τόσο στον ίδιο όσο και σε άλλους περίπου 15 με φωτοτυπικό εξοπλισμό, στέλνονται με mail τα κείμενα που είναι να φωτοτυπηθούν και οι ίδιοι -πάντα εθελοντικά και αφιλοκερδώς- αναλαμβάνουν να τα φέρουν στην πλατεία.
«Αν θες να αλλάξεις τον κόσμο, άλλαξε τον εαυτό σου» καλεί ένα πανό και ήδη στην πλατεία υπάρχουν σκέψεις για δημιουργία βιβλιοθήκης και παιδικού σταθμού.
Η 18η ομάδα που δημιουργήθηκε κατόπιν ομόφωνης απόφασης της λαϊκής συνέλευσης είναι αυτή των αστέγων. Δίπλα σε ένα χαρτονένιο τραπεζάκι, διά χειρός αστέγου, δυο-τρεις άνθρωποι μιλάνε με περαστικούς και τους καλούν να γράψουν σε κόλλες χαρτί τις προτάσεις τους ώστε με κάποιο τρόπο να βοηθηθούν. Παρ' όλο που όπως αναφέρουν: «Το χάρτινο κρεβάτι μας, η πρόχειρη ζωή μας, είναι το μόνο που έμεινε πριν πάρουν την ψυχή μας», αλλού διαβάζει κανείς πλακάτ που προειδοποιεί: «Αγανακτισμένοι μην πλησιάζετε - Προσεχώς ανέγερση τριώροφης σκηνής».
Εκεί κοντά και ένας ταξιτζής. Μόλις είχε τελειώσει τη βάρδιά του. Ελεγε για δύο ηλικιωμένες που είχε φέρει νωρίτερα στο Σύνταγμα. «Ηταν κατενθουσιασμένες. Σαν μικρά κορίτσια φώναζαν: "Πάμε στο Σύνταγμα, πάμε στο ..."». Κουβαλούσαν επίσης μαζί τους και τρόφιμα για την ομάδα σίτισης, που ενώ τα «επίσημα» ωράριά της είναι μεταξύ 16.00 με 18.00 το απόγευμα και 12.00 με 02.00 τα ξημερώματα, γύρω στις 22.00, σερβιρίστηκε και «κις λορέν». Το ψήφισμα για το πανευρωπαϊκό κάλεσμα κλείνει με Ελύτη και συνεχίζουμε μέχρι η «ταραχή να πέσει στον Αδη, και το σανίδωμα να υποχωρήσει από την πίεση τη μεγάλη του ήλιου».