ΤΕΛΕΥΤΑΙΕΣ ΕΙΔΗΣΕΙΣ :
Η Wall Street Journal τους καταρρίπτει έναν-έναν
Με τον τίτλο «Μην πιστεύετε τους ελληνικούς μύθους» ο συντάκτης της Wall Street Journal, Σάιμον Νίξον, καταρρίπτει κάποιες πεποιθήσεις που κυκλοφορούν σχετικά με την κατάσταση της Ελλάδας.
Κατά το συντάκτη, οι μύθοι γύρω από την ελληνική κρίση συνοψίζονται στα εξής:
1. Η Ελλάδα είναι χρεοκοπημένη:
Όχι δεν είναι. Όπως έχουν επισημάνει οι οικονομολόγοι Carmen Reinhart και Kenneth Rogoff, οι χρεοκοπίες έχουν συνήθως να κάνουν με την προθυμία και όχι με την ικανότητα ενός κράτους να πληρώσει τα χρέη του. Η Ελλάδα έχει πολλά περιουσιακά στοιχεία και μεγάλες δυνατότητες για μεταρρυθμίσεις. Η πρόκληση, λοιπόν, δεν είναι η φερεγγυότητα του κράτους, αλλά το κατά πόσο οι αλλαγές που απαιτούνται είναι πολιτικά δυνατές.
2. Η Ελλάδα έχει συμφέρον να χρεοκοπήσει:
Όσο η χώρα εξακολουθεί να εμφανίζει πρωτογενές έλλειμμα, ακόμα και εάν επιβάλει haircut 50% στους ομολογιούχους, θα εξακολουθήσει να χρειάζεται δανεικά χρήματα ή θα βρεθεί αντιμέτωπη με τεράστιες μειώσεις δαπανών μέσα σε ένα βράδυ. Το χειρότερο θα είναι ότι το ελληνικό τραπεζικό σύστημα θα καταρρεύσει, ενώ και με την έξοδο από το ευρώ, η ζωή των Ελλήνων δεν θα γίνει ευκολότερη, αφού αυτό επίσης θα προκαλούσε άμεση φυγή καταθέσεων από τις τράπεζες.
3. Η ελληνική χρεοκοπία δεν θα ήταν ανάλογη της Lehman:
Ακόμη και η Γερμανία παραδέχεται πλέον ότι ήταν απροετοίμαστη για την αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους. Παρά τη στροφή της Άγγελα Μέρκελ, οι επιπτώσεις της ελληνικής κρίσης έχουν αρχίσει να εξαπλώνονται στην ευρωζώνη, και ιδίως στην Ισπανία, όπου η απόδοση των ομολόγων αυξήθηκε κατακόρυφα. Το λάθος της Γερμανίας ήταν ότι έλαβε υπ’ όψιν μόνο τις πρωτογενείς επιπτώσεις, τη στιγμή που το μεγαλύτερο πλήγμα θα ερχόταν από τις δευτερογενείς επιπτώσεις που θα επέφερε η μετάδοση στα τραπεζικά κόστη και τον κρατικό δανεισμό. Η Lehman προκάλεσε ένα ισχυρό σοκ στην αγορά, όμως μια χρεοκοπία της Ελλάδας θα προκαλούσε «πιστωτικό επεισόδιο» και άρα παγκόσμια κρίση.
4. Η Ευρώπη δεν μπορεί να συνεχίσει να μεταθέσει τα προβλήματά της στο μέλλον:
Φυσικά και μπορείς. Ο χρόνος γιατρεύει όλες τις πληγές. Ακόμη και αν η χρεοκοπία της Ελλάδας γίνει αναπόφευκτη, υπάρχουν πολλοί λόγοι να την καθυστερήσουμε: εν μέρει για να ενθαρρύνουμε την Πορτογαλία και την Ιρλανδία να επιμείνουν στα προγράμματα διάσωσής τους, αλλά κυρίως για να καθησυχάσουμε τους επενδυτές ώστε να συνεχίσουν να αγοράζουν χρέη από την Ευρώπη. Η ευρωζώνη πρέπει να αποφύγει οποιαδήποτε χρεοκοπία ωσότου χώρες όπως η Ισπανία και η Ιταλία να βγουν από τον κίνδυνο. Στην πραγματικότητα, όσο και να αναστατώνει η ιδέα τους Γερμανούς φορολογούμενους, ίσως η ευρωζώνη να χρειαστεί να συνεχίσει να στηρίζει το χρέος της Ελλάδας πολύ μετά το 2013.
5. Για όλα φταίει η Ελλάδα:
Όχι εντελώς. Τώρα που η ευρωζώνη αποδέχεται ότι δεν μπορεί παρά να σώσει την Ελλάδα, πρέπει να διασφαλίσει ότι το πρόγραμμα διάσωσης θα λειτουργήσει. Αντί γι’ αυτό, η ευρωζώνη τιμωρεί την Ελλάδα με επιτόκιο σχεδόν διπλάσιο από αυτό που πληρώνει το Ευρωπαϊκό Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας για να δανείζεται, ή αυτό που χρεώνει το ΔΝΤ- δυσχεραίνοντας έτσι το έργο της Ελλάδας. Αυτό είναι παράλογο. Η μόνη διέξοδος για την ευρωζώνη είναι η πολιτική συναίνεση. Αργά ή γρήγορα, οι ηγέτες της Ευρώπης θα πρέπει να αντιμετωπίσουν αυτή την πραγματικότητα.
Κατά το συντάκτη, οι μύθοι γύρω από την ελληνική κρίση συνοψίζονται στα εξής:
1. Η Ελλάδα είναι χρεοκοπημένη:
Όχι δεν είναι. Όπως έχουν επισημάνει οι οικονομολόγοι Carmen Reinhart και Kenneth Rogoff, οι χρεοκοπίες έχουν συνήθως να κάνουν με την προθυμία και όχι με την ικανότητα ενός κράτους να πληρώσει τα χρέη του. Η Ελλάδα έχει πολλά περιουσιακά στοιχεία και μεγάλες δυνατότητες για μεταρρυθμίσεις. Η πρόκληση, λοιπόν, δεν είναι η φερεγγυότητα του κράτους, αλλά το κατά πόσο οι αλλαγές που απαιτούνται είναι πολιτικά δυνατές.
2. Η Ελλάδα έχει συμφέρον να χρεοκοπήσει:
Όσο η χώρα εξακολουθεί να εμφανίζει πρωτογενές έλλειμμα, ακόμα και εάν επιβάλει haircut 50% στους ομολογιούχους, θα εξακολουθήσει να χρειάζεται δανεικά χρήματα ή θα βρεθεί αντιμέτωπη με τεράστιες μειώσεις δαπανών μέσα σε ένα βράδυ. Το χειρότερο θα είναι ότι το ελληνικό τραπεζικό σύστημα θα καταρρεύσει, ενώ και με την έξοδο από το ευρώ, η ζωή των Ελλήνων δεν θα γίνει ευκολότερη, αφού αυτό επίσης θα προκαλούσε άμεση φυγή καταθέσεων από τις τράπεζες.
3. Η ελληνική χρεοκοπία δεν θα ήταν ανάλογη της Lehman:
Ακόμη και η Γερμανία παραδέχεται πλέον ότι ήταν απροετοίμαστη για την αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους. Παρά τη στροφή της Άγγελα Μέρκελ, οι επιπτώσεις της ελληνικής κρίσης έχουν αρχίσει να εξαπλώνονται στην ευρωζώνη, και ιδίως στην Ισπανία, όπου η απόδοση των ομολόγων αυξήθηκε κατακόρυφα. Το λάθος της Γερμανίας ήταν ότι έλαβε υπ’ όψιν μόνο τις πρωτογενείς επιπτώσεις, τη στιγμή που το μεγαλύτερο πλήγμα θα ερχόταν από τις δευτερογενείς επιπτώσεις που θα επέφερε η μετάδοση στα τραπεζικά κόστη και τον κρατικό δανεισμό. Η Lehman προκάλεσε ένα ισχυρό σοκ στην αγορά, όμως μια χρεοκοπία της Ελλάδας θα προκαλούσε «πιστωτικό επεισόδιο» και άρα παγκόσμια κρίση.
4. Η Ευρώπη δεν μπορεί να συνεχίσει να μεταθέσει τα προβλήματά της στο μέλλον:
Φυσικά και μπορείς. Ο χρόνος γιατρεύει όλες τις πληγές. Ακόμη και αν η χρεοκοπία της Ελλάδας γίνει αναπόφευκτη, υπάρχουν πολλοί λόγοι να την καθυστερήσουμε: εν μέρει για να ενθαρρύνουμε την Πορτογαλία και την Ιρλανδία να επιμείνουν στα προγράμματα διάσωσής τους, αλλά κυρίως για να καθησυχάσουμε τους επενδυτές ώστε να συνεχίσουν να αγοράζουν χρέη από την Ευρώπη. Η ευρωζώνη πρέπει να αποφύγει οποιαδήποτε χρεοκοπία ωσότου χώρες όπως η Ισπανία και η Ιταλία να βγουν από τον κίνδυνο. Στην πραγματικότητα, όσο και να αναστατώνει η ιδέα τους Γερμανούς φορολογούμενους, ίσως η ευρωζώνη να χρειαστεί να συνεχίσει να στηρίζει το χρέος της Ελλάδας πολύ μετά το 2013.
5. Για όλα φταίει η Ελλάδα:
Όχι εντελώς. Τώρα που η ευρωζώνη αποδέχεται ότι δεν μπορεί παρά να σώσει την Ελλάδα, πρέπει να διασφαλίσει ότι το πρόγραμμα διάσωσης θα λειτουργήσει. Αντί γι’ αυτό, η ευρωζώνη τιμωρεί την Ελλάδα με επιτόκιο σχεδόν διπλάσιο από αυτό που πληρώνει το Ευρωπαϊκό Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας για να δανείζεται, ή αυτό που χρεώνει το ΔΝΤ- δυσχεραίνοντας έτσι το έργο της Ελλάδας. Αυτό είναι παράλογο. Η μόνη διέξοδος για την ευρωζώνη είναι η πολιτική συναίνεση. Αργά ή γρήγορα, οι ηγέτες της Ευρώπης θα πρέπει να αντιμετωπίσουν αυτή την πραγματικότητα.
