Απόστολος Κασιμέρης, Ταμίας Συνδικάτου Εργαζομένων ΟΑΣΑ..."ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ Η ΑΥΓΗ"

Η ένταξη των εργαζομένων της ΕΘΕΛ και του ΗΛΠΑΠ στο καθεστώς της εργασιακής εφεδρείας - απόλυσης, πέρα από τις δραματικές επιπτώσεις στη ζωή των "εφέδρων" θα σημάνει σημαντική συρρίκνωση του συγκοινωνιακού έργου. Ένα συγκοινωνιακό έργο ήδη συρρικνωμένο από τους σχετικούς νόμους. Με τους νόμους 3833, 3845 και 3899 απαγορεύτηκαν οι προσλήψεις -έτσι οι θέσεις των εργαζόμενων που συνταξιοδοτούνται μένουν κενές- και περικόπηκαν οι υπερωρίες και τα δεδουλευμένα ρεπό - ένα σημαντικό κομμάτι του συγκοινωνιακού έργου καλυπτόταν ακριβώς από τις υπερωρίες και τα δεδουλευμένα ρεπό των εργαζομένων.
Κατά συνέπεια ενώ τον Ιανουάριο του 2010 είχαμε 1.750 λεωφορεία σε κίνηση και 3.490 βάρδιες οδηγών, τον Δεκέμβριο του ίδιου χρόνου είχαμε 1.620 λεωφορεία με 3.290 βάρδιες. Αποτέλεσμα η διακοπή λειτουργίας 39 γραμμών σε λαϊκές συνοικίες. Την ίδια στιγμή, οι δεκάλεπτες αναμονές στις στάσεις είχαν γίνει τέταρτα και εικοσάλεπτα... Τον Απρίλιο του 2011 ξεκίνησε η εφαρμογή του Ν. 3920. Για την ΕΘΕΛ αυτό σήμαινε, μεταξύ άλλων, 390 μετατάξεις, εκ των οποίων οι 240 αφορούσαν εργαζόμενους στην κίνηση (οδηγούς και σταθμάρχες).
Αποτέλεσμα, νέα κατακόρυφη πτώση του συγκοινωνιακού έργου. Σήμερα οι χρήστες των ΜΜΜ περιμένουν στις στάσεις κατά μέσο όρο 20-30 λεπτά και αυτό σε ώρα αιχμής! Οι βάρδιες έχουν μειωθεί στις 2.800 και τα λεωφορεία που εκτελούν έργο στα 1.350! Συνολικά έχουν καταργηθεί 100 γραμμές, ενώ άλλες τόσες έχουν τροποποιηθεί (προς το χειρότερο) προκαλώντας μεγάλη ταλαιπωρία στους επιβάτες. Η μείωση του προσωπικού των αστικών συγκοινωνιών, η δραματική συρρίκνωση των μισθών των εργαζομένων (μείον 40% πριν την εφαρμογή του νέου μισθολογίου!), η αραίωση και η κατάργηση δρομολογίων και γραμμών αποτελούν βασικές προϋποθέσεις για να γίνουν οι αστικές συγκοινωνίες ελκυστικές στο ιδιωτικό κεφάλαιο. Σήμερα ο συντονισμένος αγώνας των εργαζομένων στις ΔΕΚΟ και το Δημόσιο είναι περισσότερο αναγκαίος από ποτέ για τη διάσωση των δημόσιων αγαθών, των δικαιωμάτων και του βιοτικού επιπέδου των εργαζομένων.


ΠΗΓΗ