ΤΕΛΕΥΤΑΙΕΣ ΕΙΔΗΣΕΙΣ :
 |
Η οικονομική κρίση και το ψαλίδισμα στα ειδικά μισθολόγια επηρεάζει άμεσα όχι μόνο τους υπαλλήλους του στενού και ευρύτερου δημόσιου τομέα αλλά και τους πανεπιστημιακούς και τους ερευνητές.
Η ομοσπονδία των πανεπιστημιακών έχει εκφράσει διαχρονικά την ενόχλησή της για την καθυστέρηση στη μισθολογική ωρίμανση των πανεπιστημιακών έναντι άλλων κατηγοριών που επίσης ανήκουν στην κατηγορία των ειδικών μισθολογίων. Αξίζει να σημειωθεί ότι το μισθολόγιο των διδασκόντων στα ΑΕΙ δεν έχει αναπροσαρμοστεί τα 8 τελευταία χρόνια με αποτέλεσμα εν έτει 2012 οι πανεπιστημιακοί να αμείβονται με βάση το μισθολόγιο του 2004.
Ενδεικτικό είναι ότι ο βασικός μισθός του λέκτορα κυμαίνεται σήμερα στα 1055 ευρώ, (από τα 1020 το 2004 και με την προσθήκη της ρήτρας του πληθωρισμού), ενώ την ίδια στιγμή ο μισθός του Πρωτοδίκη από τα 1020 ευρώ του 2004, από το 2009 ανέρχεται στα 2027 ευρώ.
Η καθυστέρηση στις μισθολογικές ωριμάσεις, ο φόβος για περαιτέρω «ψαλίδισμα» των μισθών και η μείωση του αριθμού των ερευνητικών κέντρων στα 31 από τα 58 που υπάρχουν αυτή τη στιγμή οδηγούν στο δρόμο της μετανάστευσης αρκετούς νέους ερευνητές και διδάσκοντες σε πανεπιστήμια και τεχνολογικά ιδρύματα.
Χθες, οι δυο ομοσπονδίες διδασκόντων στα ανώτατα ιδρύματα (ΠΟΣΔΕΠ και ΟΣΕΠ - ΤΕΙ) όπως και η Ένωση Ελλήνων Ερευνητών με κοινή τους ανακοίνωση έκρουσαν τον κώδωνα του κινδύνου για τη διαρροή ειδικευμένου επιστημονικού κεφαλαίου προς το εξωτερικό υπό την φόβο των μειωμένων αποδοχών και της αβεβαιότητας.
«Καμιά περαιτέρω μείωση των αποδοχών μας δεν μπορεί να γίνει αποδεκτή, καθώς έχουν εξαντληθεί οι αντοχές μας. Δεν γίνεται να μοιραζόμαστε εξίσου τις περικοπές, όταν δεν συμμετείχαμε καθόλου στις αυξήσεις που δόθηκαν στα άλλα ειδικά μισθολόγια».
Οι ομοσπονδίες των ακαδημαϊκών δασκάλων και των ερευνητών αναγνωρίζουν «την αναγκαιότητα της δημοσιονομικής εξυγίανσης και των ριζικών θεσμικών μεταρρυθμίσεων». Επίσης θυμίζουν ότι έχουν υποστηρίξει και υποστηρίζουν κάθε σοβαρή προσπάθεια για τον εκσυγχρονισμό, την εκλογίκευση και τη συνολική αναδιάρθρωση του κράτους, όπως λένε, με διαδικασίες αξιοκρατίας, αξιολόγησης, διαφάνειας και ουσιαστικής κοινωνικής λογοδοσίας. Οι ομοσπονδίες δεν συμφωνούν όμως «με τις αβάσιμες οριζόντιες περικοπές, χωρίς συγκεκριμένες μελέτες, σαφή κριτήρια και δίχως τη στοιχειώδη αίσθηση του δικαίου».
Η ομοσπονδία των πανεπιστημιακών έχει εκφράσει διαχρονικά την ενόχλησή της για την καθυστέρηση στη μισθολογική ωρίμανση των πανεπιστημιακών έναντι άλλων κατηγοριών που επίσης ανήκουν στην κατηγορία των ειδικών μισθολογίων. Αξίζει να σημειωθεί ότι το μισθολόγιο των διδασκόντων στα ΑΕΙ δεν έχει αναπροσαρμοστεί τα 8 τελευταία χρόνια με αποτέλεσμα εν έτει 2012 οι πανεπιστημιακοί να αμείβονται με βάση το μισθολόγιο του 2004.
Ενδεικτικό είναι ότι ο βασικός μισθός του λέκτορα κυμαίνεται σήμερα στα 1055 ευρώ, (από τα 1020 το 2004 και με την προσθήκη της ρήτρας του πληθωρισμού), ενώ την ίδια στιγμή ο μισθός του Πρωτοδίκη από τα 1020 ευρώ του 2004, από το 2009 ανέρχεται στα 2027 ευρώ.
Η καθυστέρηση στις μισθολογικές ωριμάσεις, ο φόβος για περαιτέρω «ψαλίδισμα» των μισθών και η μείωση του αριθμού των ερευνητικών κέντρων στα 31 από τα 58 που υπάρχουν αυτή τη στιγμή οδηγούν στο δρόμο της μετανάστευσης αρκετούς νέους ερευνητές και διδάσκοντες σε πανεπιστήμια και τεχνολογικά ιδρύματα.
Χθες, οι δυο ομοσπονδίες διδασκόντων στα ανώτατα ιδρύματα (ΠΟΣΔΕΠ και ΟΣΕΠ - ΤΕΙ) όπως και η Ένωση Ελλήνων Ερευνητών με κοινή τους ανακοίνωση έκρουσαν τον κώδωνα του κινδύνου για τη διαρροή ειδικευμένου επιστημονικού κεφαλαίου προς το εξωτερικό υπό την φόβο των μειωμένων αποδοχών και της αβεβαιότητας.
«Καμιά περαιτέρω μείωση των αποδοχών μας δεν μπορεί να γίνει αποδεκτή, καθώς έχουν εξαντληθεί οι αντοχές μας. Δεν γίνεται να μοιραζόμαστε εξίσου τις περικοπές, όταν δεν συμμετείχαμε καθόλου στις αυξήσεις που δόθηκαν στα άλλα ειδικά μισθολόγια».
Οι ομοσπονδίες των ακαδημαϊκών δασκάλων και των ερευνητών αναγνωρίζουν «την αναγκαιότητα της δημοσιονομικής εξυγίανσης και των ριζικών θεσμικών μεταρρυθμίσεων». Επίσης θυμίζουν ότι έχουν υποστηρίξει και υποστηρίζουν κάθε σοβαρή προσπάθεια για τον εκσυγχρονισμό, την εκλογίκευση και τη συνολική αναδιάρθρωση του κράτους, όπως λένε, με διαδικασίες αξιοκρατίας, αξιολόγησης, διαφάνειας και ουσιαστικής κοινωνικής λογοδοσίας. Οι ομοσπονδίες δεν συμφωνούν όμως «με τις αβάσιμες οριζόντιες περικοπές, χωρίς συγκεκριμένες μελέτες, σαφή κριτήρια και δίχως τη στοιχειώδη αίσθηση του δικαίου».
