Συνάδελφοι,
Μετά από δύο ολόκληρα χρόνια συνεχόμενου και σκληρού αγώνα ενάντια στην αντεργατική λαίλαπα, που εξαπέλυσαν μια σειρά από διορισμένες και εφήμερες διοικήσεις σε συνεργασία με τη κυβέρνηση του μαύρου μετώπου, έφτασε η στιγμή του απολογισμού.
Ξεκινώντας από τα πιο πρόσφατα κερδίσαμε τη παράταση των συλλογικών συμβάσεων όταν μετά την απειλή για απεργία η διοίκηση μας κάλεσε για διαπραγμάτευση προτείνοντας την εφαρμογή του ενιαίου μισθολογίου, πρόταση στην οποία αντιτάξαμε την πρόθεση για απεργία διαρκείας και απορρίφθηκε ασυζήτητη. Δεν πανηγυρίζουμε όμως γιατί οι εξελίξεις στους επόμενους μήνες δεν μπορεί να είναι προβλέψιμες, είναι όμως ανησυχητικές.
Στη διάρκεια των δύο προηγούμενων ετών διατηρήσαμε κεκτημένα που κινδύνεψαν να καταργηθούν (επιδόματα, οδοιπορικά), αλλά και τμήματα και υπηρεσίες που κινδύνεψαν να πουληθούν όπως τα εκδοτήρια εισιτηρίων, ή να μετακινηθούν όπως ο έλεγχος εισιτηρίων και τα πρόστιμα, ή να καταργηθούν όπως τα κτιριακά. Κερδίσαμε να εξαιρεθούμε από τις εφεδρείες και τις υποχρεωτικές μετατάξεις, ανατρέψαμε την αδικία που υπέστησαν μισθολογικά οι συνάδελφοι της υποχρεωτικής εκπαίδευσης. Διεκδικήσαμε και διεκδικούμε τις παράνομες μισθολογικές περικοπές μας για το διάστημα που το ιδιωτικοοικονομικό καθεστώς της εταιρείας μας ήταν τέτοιο που ούτε τις δικαιολογούσε, ούτε τις επέτρεπε.
Το πιο σημαντικό όμως αυτά τα δυο τελευταία χρόνια, ήταν ότι σταθήκαμε αλληλέγγυοι στους αγώνες των εργατών (Χαλυβουργία, Άλτερ, Γενοπ,…), ότι βγήκαμε στο δρόμο με τον συνταξιούχο και τον άνεργο και διαμαρτυρηθήκαμε (συλλαλητήρια, καταλήψεις, ΔΕΘ,…), ότι αντισταθήκαμε με απεργίες, καταλήψεις, διαμαρτυρίες και με κάθε δυνατό και πρόσφορο μέσο στην αντεργατική επίθεση που μας εξαπέλυσαν.
Με μεγάλο οικονομικό και προσωπικό κόστος (χαμένα μεροκάματα, το φόβο της απόλυσης, εισαγγελικές διώξεις, τραμπουκισμούς, απειλές…) δώσαμε τον αγώνα μας άλλος περισσότερο και άλλος λιγότερο με αξιοπρέπεια, αυταπάρνηση και ήθος.
Βιώσαμε μια δύσκολη και επώδυνη εμπειρία αλλά ξεχωρίσαμε και την ήρα απ’ το στάρι βλέποντας πια ξεκάθαρα ποιοι στάθηκαν προδότες ανάμεσά μας. Ήταν αυτοί που έσυραν το σωματείο στα δικαστήρια, που έδιναν τα πρακτικά των γενικών μας συνελεύσεων σε βουλευτές επικαλούμενοι την ακυρότητά της και με κίνδυνο να απολυθούν συνάδελφοι απεργοί. Ήταν αυτοί που άργησαν να αντιληφθούν τη κρισιμότητα της κατάστασης και αντί να σταθούν αλληλέγγυοι έσπευσαν να ξεκινήσουν πόλεμο με απανωτά πραξικοπήματα για να αποκτήσουν τον έλεγχο του συνδικάτου μας (ή για να μην τον χάσουν ποτέ..!). Ξεχωρίζουν από την διαπλοκή τους και από την ασέβεια τους απέναντι στην ψήφο εμπιστοσύνης που τους δώσατε. Θα τους αναγνωρίσετε.
Αυτά όσων αφορά στα εσωτερικά μας γιατί γενικότερα θα μας μείνει για πάντα αναπάντητο το ερώτημα ποιο θα ήταν το αποτέλεσμα αν όλες οι μεταφορές με τους συνδικαλοκομματάρχες τους συμφωνούσαν με τη πρότασή μας για απεργία διαρκείας όταν ψηφιζόταν το νομοσχέδιο για την «εξυγίανση» των αστικών συγκοινωνιών…
Στο σήμερα πάλι και όσο βρίσκονται σε εξέλιξη οι διαδικασίες για τον κανονισμό εργασίας και το οργανόγραμμα, τα οποία επεξεργάζονται οι ειδικευμένοι, σε εργασιακά ζητήματα, νομικοί που έχει προσλάβει το σωματείο μας, συνεχίζουμε να δίνουμε καθημερινό αγώνα για να μην αδικηθεί η ΑΜΕΛ και οι εργαζόμενοί της.
Συνεχίζουμε να στεκόμαστε απέναντι στο αυθαίρετο διευθυντικό δικαίωμα και να το πολεμάμε προστατεύοντας τον κάθε εργαζόμενο ξεχωριστά δίχως διακρίσεις και τυχόν προηγούμενα επειδή θεωρούμε ότι έχουμε καθήκον να κάνουμε το χρέος μας σε αντίθεση με όσους σας πρόδωσαν, λιποτάχτησαν ή αδιαφόρησαν.
Επιμένουμε πως μόνο με δυνατά συνδικάτα θα μπορέσουμε να αντιμετωπίσουμε τις συνεχόμενες και καθημερινές επιθέσεις που δεχόμαστε. Μόνο με βαρύ αίσθημα ευθύνης και βαθιά σκεπτόμενοι καθορίζουμε τις εξελίξεις με τη ψήφο μας.
ΤΟ Δ.Σ.
Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ
ΑΝΤΩΝΗΣ ΣΤΑΜΑΤΟΠΟΥΛΟΣ
Ο ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ
ΝΙΚΟΣ ΔΑΓΛΑΡΤΖΗΣ