Τα πάνω-κάτω στις Συγκοινωνίες...!!!

Σχέδιο παραχώρησης των λεωφορειακών γραμμών «υψηλού ενδιαφέροντος» στους ιδιώτες, εξυφαίνεται από την «Ενδιάμεση Διαχειριστική Αρχή Μεταφορών», υπό τον εύηχο χαρακτηρισμό της «αναδιάρθρωσης των συγκοινωνιών της Αττικής».

Μια «αναδιάρθρωση» που ανοίγει αμέσως τις πόρτες στους ιδιώτες που, ως συνήθως, είναι πάντοτε πρόθυμοι να επωμιστούν το βάρος που «δεν μπορεί» να σηκώσει στους ώμους του το Δημόσιο.

Σε ένα νέο τοπίο μπροστά λοιπόν θα βρεθεί σε λίγο καιρό ο επιβάτης των ΜΜΕ και μάλιστα σε ένα τοπίο που θα γυρίσει τις συγκοινωνίες της Αττικής δεκαετίες πίσω, τότε που για να πας «λίγο πιο έξω» από την Αθήνα, έπρεπε να πάρεις το ΚΤΕΛ, καθώς οι Αστικές Συγκοινωνίες εξυπηρετούσαν μόνο τις σχετικά πυκνοκατοικημένες περιοχές του λεκανοπεδίου. 

Τριάντα χρόνια αργότερα, με τις τότε περιαστικές περιοχές που είχαν χαρακτήρα εξοχικό να έχουν μετατραπεί σε ολοκληρωμένες πόλεις και μάλιστα να έχουν πλήρως ενσωματωθεί λειτουργικά στην «κυρίως Αθήνα», σήμερα καλούνται να αντιμετωπιστούν και πάλι ως υπερ-αστικές κοινότητες, που ενδεχομένως να μην «αξίζει» να εξυπηρετούνται από τακτικά αστικά δρομολόγια, αλλά από εκείνα των ιδιωτικών ΚΤΕΛ! 

Κανείς βέβαια δεν θα μπορέσει να αμφισβητήσει τα τεχνικο-οικονομικά δεδομένα που για μιά ακόμη φορά «θα πέσουν στο τραπέζι» και δια των οποίων θα «αποδεικνύεται» πως πολλά δρομολόγια «μπαίνουν μέσα οικονομικά». Για μια ακόμη φορά όμως, μια κοινωνική ανάγκη, και μάλιστα του ασθενέστερου μέρους της κοινωνίας, θα αντιμετωπιστεί με λογικές ιδιωτικής εταιρείας η οποία ενδιαφέρεται μόνο για την κερδοφορία της. Μια λογική που εδώ και χρόνια αποδυναμώνει νοσοκομεία επειδή κάποιες νοσηλείες κρίνονται «ασύμφορες», που «συγχωνεύει» σχολεία διότι «δεν αξίζει ένα σχολείο να λειτουργεί για λίγα παιδιά», που αποκλείει νησιά διότι έκαναν το... σφάλμα να είναι «ακριτικά».

Τα στοιχεία της παρακμής 

Είναι παγκοίνως γνωστό πως, λόγω της γνωστής οικονομικής κατάστασης, τα φετινά χειμερινά δρομολόγια των αστικών συγκοινωνιών της πρωτεύουσας ήταν βασισμένα στο θερινό πρόγραμμα του 2010, και τα δρομολόγια των εργασίμων ημερών «έβγαιναν» με προγράμματα Σαββατοκύριακου, κάνοντας την ταλαιπωρία του επιβατικού κοινού να παραπέμπει σε εποχές μαύρες για τις αστικές συγκοινωνίες. Άλλο τόσο γνωστό επίσης είναι και το ότι τα τραγικά κουτσουρεμένα δρομολόγια εξυπηρετούνται από ένα στόλο οχημάτων που ο μισός βρίσκεται κανιβαλλισμένος στα συνεργεία λόγω μόνιμης έλλειψης ανταλλακτικών και ο υπόλοιπος «στους δρόμους» με το μισό προσωπικό 

Αξίζει να σημειωθεί πως, από τα 2.300 οχήματα που κυκλοφορούσαν το 2009, εδώ και πολλούς μήνες δρομολογούνται πλέον μόνο τα 1.100, με τα υπόλοιπα λεωφορεία να σαπίζουν στα αμαξοστάσια «ξεκοιλιασμένα», αφού μετατράπηκαν σε... δωρητές οργάνων, ελλείψει κονδυλίων για αγορά καινούργιων ανταλλακτικών. 

Το «σχέδιο»..

Σύμφωνα λοιπόν με αυτό το «σχέδιο», η Αττική θα χωριστεί -και πάλι- σε δύο ζώνες, σε εκείνη του κυρίως πολεοδομικού συγκροτήματος και σε εκείνη των «απομακρυσμένων προαστίων».

Η πρώτη ζώνη θα εξυπηρετείται από τις Δημόσιες Συγκοινωνίες, η δεύτερη από τα ιδιωτικά ΚΤΕΛ.
Κανένας όμως ιδιώτης, -κάτι το οποίο αποδείχτηκε περίτρανα και στην περίπτωση της ακτοπλοΐας- δεν θα δεχόταν να αναλάβει περιοχές και δρομολόγια οι οποίες, με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια, είναι αναμφίβολα επιζήμιες. Εκτός φυσικά και «αν», αυτή η χασούρα είχε ως... αντισταθμιστικά οφέλη «κάποιες απολύτως συγκεκριμένες» γραμμές, όπως αυτές του αερολιμένα «Ελ. Βενιζέλος», του Πειραιά, της Σαρωνίδας και μερικών ακόμη, οι οποίες, απ' όσους γνωρίζουν, χαρακτηρίζονται ως γραμμές-φιλέτο. 

Διαρροές στον Τύπο φέρνουν και κάποια άλλα στοιχεία σύμφωνα με τα οποία, απολύτως κυνικά, ως πρώτιστο μέλημα εμφανίζεται η «αύξηση εσόδων» κάτι το οποίο δεν αφήνει και την ελάχιστη αμφιβολία για το μέλλον που προοιωνίζεται για τις Αστικές Συγκοινωνίες της Αττικής, και ίσως αργότερα και άλλων μεγάλων πόλεων της χώρας. 

Το «επικοινωνιακό» μέρος...

Φυσικά, καθώς και αυτή η προσπάθεια εκχώρησης του δημοσίου πλούτου δεν θα μπορούσε να μην έχει και τις επικοινωνιακές της «ανάγκες», που ως συνήθως καλούνται να υπηρετηθούν από λαϊκίστικες διατυπώσεις χωρίς κανένα λειτουργικό περιεχόμενο. Εν προκειμένω, το κερασάκι της τούρτας αυτής δεν είναι άλλο παρά -για άλλη μια φορά- οι εργαζόμενοι, που πρέπει να φύγουν από τις διοικητικές τους θέσεις και να εγκατασταθούν στα σταθμαρχεία να πωλούν εισιτήρια ή να ασχοληθούν με την πάταξη της λαθρεπιβίβασης.

Μια διαπίστωση η οποία αναζητά και πάλι «συμμαχίες» μέσα σε την ήδη κομματιασμένη κοινωνία, αφού, ούτε λίγο-ούτε πολύ, αφήνεται σαφές υποννοούμενο πως, και οι εργαζόμενοι στις Αστικές Συγκοινωνίες, δεν είναι τίποτε περισσότερο από «τεμπέληδες» δημοσίους υπαλλήλους, μια «τακτική» η οποία μέχρι τώρα δεν έχει αποδώσει και τόσο άσχημα τελικά...



Πουθενά φυσικά στα μέχρι στιγμής στοιχεία που διέρρευσαν, δεν γίνεται κάποια αναφορά στην ανανέωση του τρισάθλιου και επικίνδυνου για την δημόσια ασφάλεια στόλου των οχημάτων, πουθενά δεν αναφέρεται κάτι που να αφορά στην ανθρώπινη εξυπηρέτηση του επιβατικού κοινού, πουθενά δεν αναφέρεται ο,τιδήποτε που να αφορά στη βελτίωση συνθηκών των εργαζομένων ή στην πρόσληψη νέου προσωπικού. Και είναι ενδεικτικό της τραγικής κατάστασης στην οποία σκόπιμα έχουν φέρει τον οργανισμό, το ότι από τους 5.555 οδηγούς που μέχρι το 2009 διέθετε ο οργανισμός, σήμερα έχουν μείνει μόνο 3.900!

Με μια συγκοινωνιακή πραγματικότητα που, παρά τα τραμ, τα μετρό, και τους προαστιακούς, δεν έχει καταφέρει να κάνει τη χρήση ΙΧ μη απαραίτητη, οποιοσδήποτε «νέος επανασχεδιασμός» που, μετά από χρόνια, ξαναρίχνει στον καιάδα των ιδιωτικών ΚΤΕΛ τις περιαστικές περιοχές και ως κύριο ζητούμενο προτάσσει την «αύξηση εσόδων», στην πραγματικότητα δεν αποτελεί τίποτε περισσότερο από μιά ακόμη επίθεση σε μια κοινωνία που ήδη -εδώ και πολύ καιρό- βρίσκεται «στα όριά της». 

Και το συγκεκριμένο προσχέδιο δεν έρχεται παρά να νομιμοποιήσει στην ουσία αυτή την κατάσταση, με την τεχνικο-οικονομική μελέτη να προετοιμάζει στην ουσία ένα πολιτικό «αμορτισέρ» που θα κληθεί να αποσβέσει τους κραδασμούς των κοινωνικών αντιδράσεων. Και καθώς, το -άτυπο μέχρι στιγμής- σακάτεμα των αστικών συγκοινωνιών θα θεσμοθετηθεί, μέσω ενός ψευδεπίγραφου και κοινωνικά ανάλγητου «εξορθολογισμού», θα έρθει για άλλη μια φορά ο ιδιώτης, που με την... αυτοθυσία του θα σώσει την κατάσταση. Κι' όταν -κατά τη γνωστή πρακτική- φύγει κι αφήσει πίσω του συντρίμμια, ο πολίτης θάναι πάλι εδώ, για να (ξανα)πληρώσει τα σπασμένα...

Τη Δευτέρα 10/5 το συνδικάτο εργαζομένων του ΟΑΣΑ, έχει προγραμματίσει συνάντηση για το συγκεκριμένο μείζον θέμα.