ΤΕΛΕΥΤΑΙΕΣ ΕΙΔΗΣΕΙΣ :
Έπειτα από την καταγγελία της εν λόγω εργαζομένης, το ΣΕΛΜΑ, με σκληρή ανακοίνωση,επέκρινε τις «μεθόδους» του προέδρου του ΟΑΣΑ, επισημαίνοντας, μεταξύ άλλων, ότι «κυκλοφορούν κάποιοι στον ΟΑΣΑ, που το παίζουν αφεντικά των μεταφορών, τρομοκρατώντας τους εργαζομένους και παίζοντας τον χωροφύλακα».
Τους ισχυρισμούς, τόσο της εργαζομένης, όσο και του ΣΕΛΜΑ, διέψευσε με δελτίο τύπου ο ΟΑΣΑ («ο Πρόεδρος του ΟΑΣΑ ασκεί τα καθήκοντά του με πίστη στη συνεννόηση, στο διάλογο και στο έργο που έχει αναλάβει. Όλα όσα καταγγέλλονται από το ΣΕΛΜΑ είναι αποκυήματα νοσηρής συνδικαλιστικής φαντασίας», αναφέρεται), όσο και ο ίδιος ο κ. Δημητριάδης.
Αναλυτικά, οι επίμαχες δημοσιεύσεις:
Εργαζόμενη του ΜΕΤΡΟ: Περιστατικό που αντιμετώπισα στη σημερινή βάρδια (δεδουλευμένο ρεπό):
Χτυπάει το κουδούνι και απαντώ στο ερώτημα ξανθιάς κυρίας για το ποια λεωφορεία θα χρησιμοποιήσει για Βριλήσσια. Εκείνη αντί να μου πει ευχαριστώ και να φύγει ακούμπησε τους αγκώνες της στο πάγκο, πάρκαρε επάνω στις παλάμες το σαγόνι της και άρχισε να με παρατηρεί δείχνοντας προβληματισμένη.
Παράλληλα εμφανίζονται δυο νεαροί γύρω στα 30 με αθλητική αμφίεση (σορτς) με μια επίσης νεαρότερη κοπέλα, η οποία μου ανέφερε πως στο τρένο από το οποίο αποβιβάστηκε ξέχασε μια σακούλα σούπερ μάρκετ, που περιείχε μέσα μια ρόμπα (κουμπωμένη, ξεκούμπωτη δεν ρώτησα).
Όμως το τρένο από το οποίο αποβιβάστηκε είχε πάει επίσταθμο, είχε αναστρέψει και ξεκινούσε νέο δρομολόγιο, γεγονός που σημαίνει πως η εν λόγω κοπέλα δεν ήρθε να μου αναφέρει το απολεσθέν εγκαίρως. Μετά από επικοινωνία με το κέντρο ελέγχου την ενημέρωσα πως δεν βρέθηκε κάτι από τον οδηγό και της πρότεινα να επικοινωνήσει με το αρμόδιο γραφείο απολεσθέντων, μήπως κάποιος βρει τη ρόμπα της και την παραδώσει.
Δυστυχώς, δεν έδειξε να καταλαβαίνει προκαλώντας με να της επαναλαμβάνω συνεχώς πως στη συγκεκριμένη περίπτωση δεν μπορώ να κάνω κάτι άλλο για να βρεθεί η ρόμπα. Παρά τις προσβλητικές υποδείξεις της για το πώς να κάνω τη δουλειά μου, την κάλεσα στην είσοδο του σταθμαρχείου για να τις δώσω τα τηλέφωνα του αρμόδιου γραφείου απολεσθέντων.
Εκεί αγρίεψε περισσότερο φωνάζοντας πως δεν φεύγει αν δεν της δώσω τα στοιχεία μου. Της έδωσα τις πληροφορίες για το τμήμα απολεσθέντων και της ζήτησα να περάσει έξω. Εκείνη αρνήθηκε και συνέχισε με φωνές.
Της είπα πως αν δεν περάσει έξω θα με αναγκάσει να καλέσω αστυνομία. Τότε ο ένας εκ των δύο νεαρών, αυτός με το κόκκινο σορτσάκι (σημαδιακό), που είχε πλησιάσει και παρακολουθούσε το περιστατικό, πλησίασε τη κοπέλα, την έπιασε από το χέρι και της είπε "έλα πάμε".
Αφού την απομάκρυνε, επέστρεψε και χτυπώντας ξανά το κουδούνι επικοινωνίας μου συστήθηκε: Γεια σας, είμαι ο πρόεδρος του ΟΑΣΑ και απ ότι αντιλαμβάνομαι δεν έχετε κάποια συγκεκριμένη διαδικασία για να αντιμετωπίζετε τους επιβάτες.
Αυτό κατάλαβε ο άνθρωπος απ όλο το σκηνικό που έστησε, αυτό είπε και δεν θα επεκταθώ άλλο επί του προκειμένου διότι είναι καθαρά θέμα αντίληψης. Όμως, αυτού του είδους οι πρακτικές εκτός από αντεργατικές και εδώ θα πρέπει να επέμβουν τα σωματεία εάν υπάρχουν, είναι και βαθιά ανήθικες.
Και αναρωτιέμαι τελικά, τόσο νέος άνθρωπος πότε πρόλαβε..; Το μετάνιωσα πικρά που δεν φώναξα την αστυνομία παρά μόνο ένα περίπολο, που ήρθε αφού είχαν απομακρυνθεί όλοι οι κακόπιστοι επιβάτες.
Καλό όμως θα ήταν για το νεαρό πρόεδρο να πάρει να διαβάσει καμιά διαδικασία πρώτα πριν ξαναβγεί στη γύρα κυριακάτικα για να κάνει τον έξυπνο. Και να στείλει τις φίλες του σε δραματική σχολή πριν τις παραστάσεις, γιατί από υποκριτική αγγούρια κυρ πρόεδρε.
Γρ. Δημητριάδης, ΟΑΣΑ: Μένω κατάπληκτος με αυτά που διαβάζω στην ανάρτησή σας.(ΕΔΩ) Δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα και το γνωρίζετε καλά. Έτυχε να βρίσκομαι εκεί γιατί κινούμαι καθημερινά με τα Μέσα. Την συγκεκριμένη κυρία δεν τη γνωρίζω, προσπάθησα να παρέμβω για να την καθησυχάσω και να βοηθήσω εσάς. Μάλιστα, οδήγησα ευγενικά την κυρία μακριά από το σταθμαρχείο όταν εκείνη αρνήθηκε να αποχωρήσει και επέμενε να φωνάζει, για να σας διευκολύνω. Της ζήτησα να απευθύνει τα παράπονά της σε εμένα αντί να φωνάζει ζητώντας το όνομά σας. Προς εσάς απευθύνθηκα με σεβασμό και κατανόηση για τις δυσκολίες της συγκεκριμένης θέσης, σας είπα να μην ανησυχείτε για το περιστατικό και φεύγοντας σας ευχήθηκα κουράγιο και καλή δύναμη.
Πράγματι πιστεύω ότι πρέπει να υπάρχει η καλύτερη δυνατή διαδικασία σε περιπτώσεις έντασης ανάμεσα σε επιβάτες και εργαζόμενους, όχι μόνο για την καλύτερη εξυπηρέτηση του επιβατικού κοινού αλλά και για την προστασία των εργαζομένων. Σας θυμίζω ότι η κυρία είχε χάσει τη νοσοκομειακή ποδιά της.
Εργαζόμενη του Μετρό: Κύριε Δημητριάδη, μετά από 10 χρόνια στο πόστο που βρίσκομαι, έχω αντιμετωπίσει πληθώρα παρόμοιων περιστατικών, των οποίων τη σοβαρότητα, καθώς και την προτεραιότητα, έχω εκπαιδευτεί από την υπηρεσία μου να κρίνω. Δυστυχώς, δεν γνωρίζω τη δική σας προϋπηρεσία στο αντικείμενο των συγκοινωνιών. Ήρθατε με τη παρέα σας τη Κυριακή στο γραφείο μου για να ρωτήσετε ποια λεωφορεία θα χρησιμοποιήσετε για να πάτε Βριλήσσια, αφού προηγουμένως είχατε απευθυνθεί σε υπάλληλο του προαστιακού για να ρωτήσετε ποια λεωφορεία θα χρησιμοποιήσετε για να πάτε Πεντέλη.
Σας απάντησα να χρησιμοποιήσετε το 447 από την έξοδο προς Βριλήσσια και συνεχίσατε με τη παρέα σας να παραμένετε έξω από το γραφείο μου χωρίς εμφανή λόγο, απλά παρακολουθώντας κάθε μου κίνηση. Ελπίζω πως οι κάμερες έχουν καταγράψει και την αδικαιολόγητη παραμονή σας έξω από το γραφείο μου, καθώς και τους διαλόγους που είχατε εξαρχής με την νεαρή κυρία, πριν ακόμα μου επιτεθεί, η οποία ήρθε με σκοπό να δημιουργήσει πρόβλημα. Σας ενημερώνω πως από παρόμοια περιστατικά που έχω αντιμετωπίσει, τόσο η ίδια, όσο και όλοι οι συνάδελφοί μου, ουδέποτε προκλήθηκε ένταση λόγω χαμένου αντικειμένου το οποίο δεν βρέθηκε.
Και αυτό είναι απόλυτα λογικό, διότι δεν ευθύνομαι ούτε εγώ, ούτε οι συνάδελφοί μου, για τα προσωπικά αντικείμενα που χάνονται με υπαιτιότητες άλλων. Επίσης μάθετε κύριε Δημητριάδη, πως όσοι επιβάτες μας απευθύνονται τόσα χρόνια για χαμένα αντικείμενα, δεν έχουν αυταρχικό και απαιτητικό ύφος, αλλά παρακλητικό και δικαιολογημένα αγχωμένο, λόγω της απροσεξίας τους. Επομένως, ξέρω πολύ καλά τι ακριβώς έγινε, όπως είπατε.
Όμως, από τα γραφόμενά σας, τα οποία με αφήνουν παρομοίως κατάπληκτη, προσπαθείτε να με πείσετε ότι βρεθήκατε τυχαία στο σημείο, παράλληλα πως εντελώς τυχαία μου συνέβη για πρώτη φορά στα 10 χρόνια, να μου επιτεθεί αναίτια επιβάτης γιατί δεν βρέθηκε το αντικείμενο που ο ίδιος ξέχασε, όπως τυχαία ήταν και η αδικαιολόγητη παραμονή σας έξω από το γραφείο μου. Να υποθέσω πως επίσης έτυχε να μην έχετε αποφασίσει εάν θέλετε να πάτε Πεντέλη ή Βριλήσσια τελικά, εφόσον μετακινείστε συχνά με τα μέσα;
Ξέρετε όμως, υπήρχε και καλύτερος τρόπος για να ενημερωθείτε για το ποιες διαδικασίες χρησιμοποιούμε ώστε να αντιμετωπίζουμε το κάθε περιστατικό.
Προσωπικά, αμφισβητώ τα λεγόμενά σας, αλλά δεν θα σας αφαιρέσω το δικαίωμα να τοποθετηθείτε και να επιχειρηματολογήσετε για όσα λέτε, προκειμένου να πείσετε. Όχι όμως εμένα, γιατί δεν μπορείτε να με υποχρεώσετε να οδηγηθώ σε αντίθετα, μη ρεαλιστικά συμπεράσματα, από τα πραγματικά γεγονότα τα οποία βίωσα.
Αλήθεια, επιμένετε ακόμη πως δεν αντιμετωπίζουμε τους επιβάτες με συγκεκριμένες διαδικασίες; Μήπως τελικά προσπαθείτε να συμπληρώσετε κάποια λίστα με “κακούς” υπαλλήλους..; Γιατί, με αφήσατε μόνο με τη ταραχή και την απορία για τη στάση σας και τις πρακτικές που χρησιμοποιείτε. Πρακτικές γνωστές από παλιά..!
