Μέσα σε 2 μήνες, 3 λεωφορεία του ΟΑΣΑ έπιασαν φωτιά εν κινήσει...

Του Αποστόλη Κασιμέρη
Μέλους Δ.Σ. Συνδικάτου Εργαζομένων ΟΑΣΑ

Χτες, 21/4, ένα λεωφορείο της Ο.ΣΥ. (δημόσιες αστικές συγκοινωνίες της Αθήνας) έπιασε φωτιά την ώρα που πραγματοποιούσε δρομολόγιο από τη Σαρωνίδα προς το σταθμό του μετρό στο Ελληνικό. Είναι το τρίτο λεωφορείο μέσα σε 2 μήνες που πιάνει φωτιά εν κινήσει από την ίδια αιτία: Διάτρηση μπλοκ κινητήρα από τη μπιέλα και έγχυση λαδιών στο χώρο του κινητήρα (τα οποία αναφλέγονται).

Το πρώτο λεωφορείο που έπιασε φωτιά ήταν σε κενή διαδρομή (χωρίς επιβάτες δηλαδή), στον Κηφισό (στο ύψος της Μεταμόρφωσης). Το λεωφορείο καταστράφηκε ολοσχερώς.

Στις άλλες δυο περιπτώσεις, τα λεωφορεία πραγματοποιούσαν προγραμματισμένα δρομολόγια μεταφέροντας επιβάτες, το ένα στην Λούτσα και το άλλο, όπως αναφέραμε, χτες, στη Σαρωνίδα. Όταν εκδηλώθηκαν οι πυρκαγιές οι οδηγοί αντέδρασαν ψύχραιμα και άμεσα, ακινητοποίησαν τα οχήματα και κατέβασαν τους επιβάτες. Μάλιστα, στην περίπτωση του λεωφορείου προς τη Λούτσα ο οδηγός κατάφερε να μην εξαπλωθεί η πυρκαγιά στο χώρο των επιβατών.

Και τα 3 ατυχήματα συνέβησαν σε δρόμους όπου και ο οδηγός είχε «άνεση κινήσεων» και ο κόσμος μπορούσε να απομακρυνθεί με ασφάλεια. Τι θα γινόταν όμως αν ένα τέτοιο περιστατικό συνέβαινε σ’ έναν στενό δρόμο, με κίνηση, με ΙΧ παρκαρισμένα δεξιά και αριστερά όπως π.χ. στην Ι. Δροσοπούλου στην Κυψέλη; Εκεί είναι πιθανό να είχαμε πολύ δυσάρεστη έκβαση, ακόμα και τραγική.

Από το Μάιο του 2013, η «ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ», η συνδικαλιστική παράταξη στην οποία ανήκω, είχε προειδοποιήσει με Δελτίο Τύπου[1] ότι είναι θέμα χρόνου να έχουμε πολύ σοβαρά ατυχήματα με λεωφορεία της Ο.ΣΥ. – ατυχήματα κατά τα οποία να έχουμε τραυματισμούς ή και απώλεια ανθρώπινων ζωών. Το Μάιο του 2013 είχε «λυθεί» το χειρόφρενο από ένα λεωφορείο στη γραμμή 206 που ήταν παρκαρισμένο στον τερματικό σταθμό της Αγ, Μαρίνας και το λεωφορείο έπεσε πάνω σε μια καφετέρια. Από τύχη δεν υπήρξαν θύματα, καθώς η καφετέρια ήταν άδεια και η κίνηση στους δρόμους αραιή.

Αυτά είναι τα αποτελέσματα των μνημονιακών πολιτικών

Τα ατυχήματα αυτά είναι αποτέλεσμα της υποχρηματοδότησης των αστικών συγκοινωνιών.

Μετά από 5 χρόνια μνημονιακών πολιτικών, σήμερα δεν υπάρχουν χρήματα στην Ο.ΣΥ. για να αντικατασταθούν τα παμπάλαια λεωφορεία, δεν υπάρχουν χρήματα για αγορά ανταλλακτικών και αναλώσιμων, δεν υπάρχουν χρήματα για επαρκή συντήρηση των οχημάτων, δεν υπάρχει επαρκές προσωπικό (ένας τεχνίτης κάνει πλέον τη δουλειά τριών)[2].

Την ίδια στιγμή, εδώ και 3 μήνες ο διευθύνων σύμβουλος της Ο.ΣΥ. Γιάννης Οικονόμου έχει, στην πραγματικότητα, σταματήσει να ασχολείται με την διοίκηση της εταιρίας και το μόνο που τον ενδιαφέρει (από τα δημοσιεύματα που διαβάζουμε στον ημερήσιο τύπο) είναι η κούρσα διαδοχής στο κόμμα του, τη ΝΔ. Βέβαια και όταν ασχολούνταν η κατάσταση δεν ήταν ιδιαίτερα καλύτερη…

Με έγγραφό της, η «ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ» είχε ζητήσει από τη Διοίκηση της Ο.ΣΥ. να ελέγξει τα ελαστικά BOTO, καθώς υπήρχαν καταγγελίες οδηγών ότι δεν μπορούσαν να ελέγξουν τα οχήματα σε βρεγμένο δρόμο. Η διοίκηση δεν έκανε τίποτα. Αργότερα αποδείχθηκε (μέσα από έρευνα της αστυνομίας) πως τα ελαστικά αυτά ήταν «μαϊμού» και τα πιστοποιητικά τους πλαστά [3]. Δυστυχώς μέχρι σήμερα δεν είδαμε να τιμωρούνται οι πραγματικοί ένοχοι γι’ αυτές τις εγκληματικές πράξεις.

Η κυβέρνηση οφείλει να ασχοληθεί με τις αστικές συγκοινωνίες άμεσα

Η κατάσταση στην οποία βρίσκονται οι αστικές συγκοινωνίες μετά από 5 χρόνια μνημονιακών πολιτικών είναι τραγική. Εγκυμονεί σοβαρούς κινδύνους τόσο για τους εργαζόμενους σε αυτές όσο και για το επιβατικό κοινό. Γι’ αυτό η νέα κυβέρνηση οφείλει να ασχοληθεί με τις αστικές συγκοινωνίες άμεσα. Να δώσει επαρκή κονδύλια για την αγορά ανταλλακτικών και αναλώσιμων, να αρχίσει να ανανεώνεται ο γερασμένος στόλος οχημάτων και να γίνουν προσλήψεις ειδικευμένου προσωπικού.

Η νέα κυβέρνηση οφείλει να σταματήσει να ξύνει τον πάτο της κατσαρόλας για να πληρώσει τις δόσεις που απαιτούν οι δανειστές, να αρνηθεί να πληρώσει το χρέος και να διοχετεύσει χρήματα στην δημόσια υγεία, στην παιδεία, στη συγκοινωνία, στους χαμηλοσυνταξιούχους, στους χαμηλόμισθους και στις ανάγκες των φτωχών και των λαϊκών στρωμάτων κλπ.

ΠΗΓΗ.