Ο ΟΑΣΘ και η ευθύνη της κυβέρνησης...

Στη δεύτερη μεγαλύτερη πόλη της χώρας οι αστικές συγκοινωνίες έχουν ανατεθεί με μία σύμβαση από το 1957 σε ιδιωτική εταιρεία. Αυτό μέχρι το 2019 -ό,τι και να λένε ενδιάμεσοι νόμοι- γιατί τότε σύμφωνα με την Ε.Ε. πρέπει να αλλάξει το καθεστώς αυτό. Αν είμαστε ακόμη στην Ε.Ε. το 2019. Κατά καιρούς έχουν ακουστεί υπερφίαλες ιδέες: μετρό (ένας ραδιοφωνικός και τηλεοπτικός σταθμός είχε αναλάβει να κάνει το μετρό…) που θα γίνει κάποτε. Πλοία που θα πήγαιναν από εδώ και από εκεί, αλλά μάλλον είναι άχρηστα. Τραμ που δεν εγκρίθηκαν, γιατί εμείς θέλαμε μετρό όπως η Αθήνα. Πλάκα στην πλάκα φτάσαμε οι ιθαγενείς της πόλης κάθε μήνα να απειλούμαστε με διακοπή της συγκοινωνίας και ζήσαμε και ένα δεκαπενθήμερο ταξικής (και όχι αστικής) συνείδησης.

Το θέμα έφυγε από την επικαιρότητα και έτσι σταμάτησαν οι συζητήσεις. Ενώ θα έπρεπε το καμπανάκι να κάνει την κυβέρνηση (και το φοβερό Συμβούλιο Αστικών Συγκοινωνιών Θεσσαλονίκης, που μάλλον έχει πιο σοβαρά θέματα, π.χ. πρόταση για δίκτυο τραμ) να αναζητήσει λύση και να μην παρατηρεί απλά κάθε μήνα τις απειλές επίσχεσης εργασίας, επικρατεί σιωπή. Η κυβέρνηση, όπως σε όλα, προσπαθεί να μεταφέρει αλλού την ευθύνη.

Ακόμη θυμάμαι την αναφορά του αρμόδιου(;) υπουργού ότι ζητά συγγνώμη για την ταλαιπωρία που θα έρθει και τις καταγγελίες περί των μετόχων, των εργαζομένων, των μετόχων-εργαζομένων, του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ και γενικώς των εξωγήινων, των κατοίκων της κοίλης γης και άλλων που προσπαθούν, όπως σε όλα τα θέματα, να χτυπήσουν την κυβέρνηση. Μετά ζητά προτάσεις από τους άλλους. Πιθανόν για να τους καταγγείλει ότι δεν είναι καλές. Θα μου πείτε, εδώ πήγαν να πουν ψέματα στο Eurogroup και τους κατάλαβαν και δεν τους έδωσαν τη δόση, στον ΟΑΣΘ θα κολλήσουν;

Αλλά τι συμβαίνει; Ο ΟΑΣΘ έχει κοστολογήσει τα έξοδα (σταθερά και μεταβλητά, δηλαδή κόστος συντήρησης και λειτουργίας μαζί με τους μισθούς), προσθέτει σε αυτά 20% σαν κέρδος και ζητά να του καλύπτει το κράτος (δηλαδή εμείς οι χαζοί, που πληρώνουμε φόρους και δεν πηγαίνουμε να απαιτούμε να χαριστούν τα χρέη μας) τη διαφορά εξόδων-εσόδων.

Πολύ λογικά. Το κράτος, αντί να του πει ότι πρέπει να μειώσει τα έξοδά του, του λέει να μη βγάζει κέρδος (αυτό είναι πολύ ωραίο: ξέρει το κράτος κάποιον που δουλεύει χωρίς κέρδος; Αντέχει ο ΣΥΡΙΖΑ να πει σε μία εταιρεία που χρηματοδοτεί το δημόσιο να μειώσει τους μισθούς;), αντί να συζητήσει τις απαιτήσεις που θα διευκολύνουν τους ιθαγενείς και θα αυξήσουν τα έσοδα (π.χ. τη συχνότητα δρομολογίων, τις στάσεις και τις γραμμές, τον περιορισμό των μειωμένων εισιτηρίων πιθανόν μόνο με την έκδοση καρτών, το εβδομαδιαίο ή ημερήσιο εισιτήριο) περιορίζεται στη συνήθη πρακτική του. Καταγγελίες!

Αλλά τώρα ασχολούμαστε με τον Φώτη και τη Μαριλίζα. Θα πάνε άραγε στο συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ;

ΠΗΓΗ : http://makthes.gr/