Μετρό Αθηνών:
Εξήντα χιλιόμετρα δικτύου, 41 σταθμοί επιβίβασης, περισσότεροι από 60 360 συρμοί και βαγόνια και σχεδόν 600.000 επιβάτες, η καθημερινότητα των οποίων διασταυρώνεται με τμήματα αυτού του κολοσσιαίου έργου που άλλαξε για πάντα τον τρόπο μετακίνησης των Αθηναίων στην πόλη.
Ήταν 28 Ιανουαρίου του 2000, όταν το Μετρό της Αθήνας εγκαινιάστηκε και έκανε την εντυπωσιακή είσοδό του στις ζωές μας. Από τότε το δίκτυο επεκτάθηκε στα περισσότερα κομβικά σημεία της Αθήνας και συνεχίζει ακόμα και τώρα να επεκτείνεται προς νέες περιοχές.
Και μπορεί για τους περισσότερους το Μετρό να αποτελεί ένα αυτονόητο καθημερινό μέσο μαζικής μεταφοράς αλλά στην πραγματικότητα αποτελεί ένα θαύμα πολύπλοκου και καλοκαρδισμένου μηχανισμού που λειτουργεί συνεχώς επί εικοσιτετραώρου βάσεως 7 μέρες τη βδομάδα, ακόμα και τις ώρες που οι συρμοί δεν εξυπηρετούν το κοινό.
Πίσω από την φαινομενικά απλή λειτουργία του δικτύου υπάρχουν εκατοντάδες εξειδικευμένοι εργαζόμενοι που δουλεύουν σε βάρδιες και φροντίζουν ώστε όλα να λειτουργούν σωστά και με απόλυτη ασφάλεια για το επιβατικό κοινό.
Όλα γίνονται βάση προγράμματος και διαδικασιών που προβλέπουν κυριολεκτικά ακόμα και τα πιο απίθανα σενάρια ώστε τίποτα να μην διακόψει τη ροή και τη λειτουργία του δικτύου. Και ενώ λίγα πράγματα μπορούν να γίνουν για την συντήρηση του δικτύου τις ώρες που τα τραίνα κυκλοφορούν κανονικά, η πραγματική συντήρηση συμβαίνει τις βραδινές ώρες.
Τότε που οι σταθμοί αδειάζουν από επιβάτες αλλά όχι και από το προσωπικό που συντηρεί αυτό το πολύπλοκο σύστημα. Ηλεκτρολόγοι, ηλεκτρονικοί, μηχανικοί, τεχνίτες και άλλες ειδικότητες ξεχύνονται, πάντα συντονισμένα και με πρόγραμμα, στις αποβάθρες, στα τούνελ και στους σταθμούς και συντηρούν, επιδιορθώνουν ή απλά ελέγχουν κυριολεκτικά τα πάντα. Από μία απλή λάμπα μέχρι και μία σιδηροτροχιά.
Συρμοί ελέγχουν με το πέρασμα τους την λειτουργία των γραμμών ενώ άλλα αυτοκινούμενα και μη ηλεκτροδοτούμενα τραίνα (Λοκομοτίβες) και ειδικά οχήματα εισέρχονται στα τούνελ μεταφέροντας προσωπικό και υλικά για να συμμετάσχουν στις εργασίες συντήρησης.
Ο χρόνος είναι λίγος και οι προγραμματισμένες εργασίες στα τούνελ θα πρέπει να έχουν τελειώσει πριν από την εκκίνηση των δρομολογίων λίγο μετά τις 5 το πρωί. Οι εργαζόμενοι δίνουν πραγματική μάχη με το χρόνο ώστε τα πάντα να έχουν ολοκληρωθεί μέχρι την έναρξη της βάρδιας και τα χρόνια αδιάκοπης λειτουργίας από την έναρξη του Μετρό το 2000 μέχρι και σήμερα, δείχνουν ότι τα έχουν καταφέρει παρά τις αντίξοες συνθήκες.
Ταυτόχρονα με τα τούνελ, ειδικευμένοι εργαζόμενοι αναλαμβάνουν να συντηρήσουν τεράστιες τουρμπίνες μεταφοράς αέρα, ηλεκτρολογικά πάνελ και θηριώδεις μετασχηματιστές που βρίσκονται σχεδόν μέσα σε κάθε σταθμό του μετρό κρυμμένα πίσω από απλές μεταλλικές πόρτες που οδηγούν σε μακρόστενους διαδρόμους μακριά από τα αδιάκριτα βλέμματα των επιβατών που ούτε καν φαντάζονται ότι καθημερινά περπατούν ένα πολύ μικρό μέρος του σταθμού που επιβιβάζονται και αποβιβάζονται.
Το αμαξοστάσιο των Σεπολίων αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα και κομβικότερα σημεία για την λειτουργία και τη συντήρηση του τεράστιου αυτού οργανισμού.
Εδώ συνεργεία εργαζομένων οργανωμένα σε ομάδες βρίσκονται παρών όλο το εικοσιτετράωρο έτοιμα να επέμβουν αν κάτι πάει στραβά. Από μία απλή βλάβη αισθητήρα καπνού μέχρι και μια ξαφνική ακινητοποίηση συρμού μέσα στο τούνελ.
Ταυτόχρονα όμως γίνεται η ελαφριά και η βαριά συντήρηση των συρμών. Τα στάνταρ ασφαλείας που ισχύουν στο Μετρό είναι αυστηρά. Οι συρμοί ανάλογα με τα χιλιόμετρα που διανύουν έρχονται στο αμαξοστάσιο για οπτικό έλεγχο. Για ελαφριά συντήρηση όπως στα φρένα και στα ηλεκτρικά και ηλεκτρονικά συστήματα ή για βαριά συντήρηση όπου το κάθε τραίνο χωρίζεται στα έξι βαγόνια που το απαρτίζουν και κυριολεκτικά γίνεται φύλλο και φτερό.
Η εργασία και η καθημερινότητα όλων αυτών των ανθρώπων που εργάζονται για την αδιάκοπη λειτουργία του Μετρό, κάθε άλλο παρά απλή και εύκολη είναι. Αντιμέτωποι με το σκοτάδι, με αναθυμιάσεις και μικροσωματίδια, αλλά και με το σχεδόν πανταχού παρών υψηλής τάσης ρεύμα, χρειάζεται αρκετές φορές να κάνουν το κάτι παραπάνω για να βγει το αποτέλεσμα που όλοι οι επιβάτες απολαμβάνουν καθημερινά. Σε ένα περιβάλλον που δεν συγχωρεί το παραμικρό λάθος οι εργαζόμενοι περιτριγυρίζονται από προειδοποιητικές σημάνσεις που τους θυμίζουν πως πρέπει να είναι πάρα πολύ προσεκτικοί.
Το μετρό της Αθήνας, από τα πλέον σύγχρονα της Ευρώπης, είναι ένας πολύπλοκος και σύνθετος οργανισμός ανθρώπων και μηχανών που συνεχώς μεγαλώνει. Ένας μηχανισμός ακριβείας που απαιτεί τον απόλυτο συντονισμό και πολύ προσπάθεια από όλους όσους εργάζονται σε αυτόν για να μπορεί να λειτουργεί στο μέγιστο των δυνατοτήτων του. Για το μέλλον προγραμματίζονται νέες επεκτάσεις και προσθήκες γραμμών σε ένα δίκτυο που θα εξυπηρετεί όλο και περισσότερους πολίτες σε ακόμα πιο πολλές περιοχές.
Εξήντα χιλιόμετρα δικτύου, 41 σταθμοί επιβίβασης, περισσότεροι από 60 360 συρμοί και βαγόνια και σχεδόν 600.000 επιβάτες, η καθημερινότητα των οποίων διασταυρώνεται με τμήματα αυτού του κολοσσιαίου έργου που άλλαξε για πάντα τον τρόπο μετακίνησης των Αθηναίων στην πόλη.
Ήταν 28 Ιανουαρίου του 2000, όταν το Μετρό της Αθήνας εγκαινιάστηκε και έκανε την εντυπωσιακή είσοδό του στις ζωές μας. Από τότε το δίκτυο επεκτάθηκε στα περισσότερα κομβικά σημεία της Αθήνας και συνεχίζει ακόμα και τώρα να επεκτείνεται προς νέες περιοχές.
Και μπορεί για τους περισσότερους το Μετρό να αποτελεί ένα αυτονόητο καθημερινό μέσο μαζικής μεταφοράς αλλά στην πραγματικότητα αποτελεί ένα θαύμα πολύπλοκου και καλοκαρδισμένου μηχανισμού που λειτουργεί συνεχώς επί εικοσιτετραώρου βάσεως 7 μέρες τη βδομάδα, ακόμα και τις ώρες που οι συρμοί δεν εξυπηρετούν το κοινό.
Πίσω από την φαινομενικά απλή λειτουργία του δικτύου υπάρχουν εκατοντάδες εξειδικευμένοι εργαζόμενοι που δουλεύουν σε βάρδιες και φροντίζουν ώστε όλα να λειτουργούν σωστά και με απόλυτη ασφάλεια για το επιβατικό κοινό.
Όλα γίνονται βάση προγράμματος και διαδικασιών που προβλέπουν κυριολεκτικά ακόμα και τα πιο απίθανα σενάρια ώστε τίποτα να μην διακόψει τη ροή και τη λειτουργία του δικτύου. Και ενώ λίγα πράγματα μπορούν να γίνουν για την συντήρηση του δικτύου τις ώρες που τα τραίνα κυκλοφορούν κανονικά, η πραγματική συντήρηση συμβαίνει τις βραδινές ώρες.
Τότε που οι σταθμοί αδειάζουν από επιβάτες αλλά όχι και από το προσωπικό που συντηρεί αυτό το πολύπλοκο σύστημα. Ηλεκτρολόγοι, ηλεκτρονικοί, μηχανικοί, τεχνίτες και άλλες ειδικότητες ξεχύνονται, πάντα συντονισμένα και με πρόγραμμα, στις αποβάθρες, στα τούνελ και στους σταθμούς και συντηρούν, επιδιορθώνουν ή απλά ελέγχουν κυριολεκτικά τα πάντα. Από μία απλή λάμπα μέχρι και μία σιδηροτροχιά.
Συρμοί ελέγχουν με το πέρασμα τους την λειτουργία των γραμμών ενώ άλλα αυτοκινούμενα και μη ηλεκτροδοτούμενα τραίνα (Λοκομοτίβες) και ειδικά οχήματα εισέρχονται στα τούνελ μεταφέροντας προσωπικό και υλικά για να συμμετάσχουν στις εργασίες συντήρησης.
Ο χρόνος είναι λίγος και οι προγραμματισμένες εργασίες στα τούνελ θα πρέπει να έχουν τελειώσει πριν από την εκκίνηση των δρομολογίων λίγο μετά τις 5 το πρωί. Οι εργαζόμενοι δίνουν πραγματική μάχη με το χρόνο ώστε τα πάντα να έχουν ολοκληρωθεί μέχρι την έναρξη της βάρδιας και τα χρόνια αδιάκοπης λειτουργίας από την έναρξη του Μετρό το 2000 μέχρι και σήμερα, δείχνουν ότι τα έχουν καταφέρει παρά τις αντίξοες συνθήκες.
Ταυτόχρονα με τα τούνελ, ειδικευμένοι εργαζόμενοι αναλαμβάνουν να συντηρήσουν τεράστιες τουρμπίνες μεταφοράς αέρα, ηλεκτρολογικά πάνελ και θηριώδεις μετασχηματιστές που βρίσκονται σχεδόν μέσα σε κάθε σταθμό του μετρό κρυμμένα πίσω από απλές μεταλλικές πόρτες που οδηγούν σε μακρόστενους διαδρόμους μακριά από τα αδιάκριτα βλέμματα των επιβατών που ούτε καν φαντάζονται ότι καθημερινά περπατούν ένα πολύ μικρό μέρος του σταθμού που επιβιβάζονται και αποβιβάζονται.
Το αμαξοστάσιο των Σεπολίων αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα και κομβικότερα σημεία για την λειτουργία και τη συντήρηση του τεράστιου αυτού οργανισμού.
Εδώ συνεργεία εργαζομένων οργανωμένα σε ομάδες βρίσκονται παρών όλο το εικοσιτετράωρο έτοιμα να επέμβουν αν κάτι πάει στραβά. Από μία απλή βλάβη αισθητήρα καπνού μέχρι και μια ξαφνική ακινητοποίηση συρμού μέσα στο τούνελ.
Ταυτόχρονα όμως γίνεται η ελαφριά και η βαριά συντήρηση των συρμών. Τα στάνταρ ασφαλείας που ισχύουν στο Μετρό είναι αυστηρά. Οι συρμοί ανάλογα με τα χιλιόμετρα που διανύουν έρχονται στο αμαξοστάσιο για οπτικό έλεγχο. Για ελαφριά συντήρηση όπως στα φρένα και στα ηλεκτρικά και ηλεκτρονικά συστήματα ή για βαριά συντήρηση όπου το κάθε τραίνο χωρίζεται στα έξι βαγόνια που το απαρτίζουν και κυριολεκτικά γίνεται φύλλο και φτερό.
Η εργασία και η καθημερινότητα όλων αυτών των ανθρώπων που εργάζονται για την αδιάκοπη λειτουργία του Μετρό, κάθε άλλο παρά απλή και εύκολη είναι. Αντιμέτωποι με το σκοτάδι, με αναθυμιάσεις και μικροσωματίδια, αλλά και με το σχεδόν πανταχού παρών υψηλής τάσης ρεύμα, χρειάζεται αρκετές φορές να κάνουν το κάτι παραπάνω για να βγει το αποτέλεσμα που όλοι οι επιβάτες απολαμβάνουν καθημερινά. Σε ένα περιβάλλον που δεν συγχωρεί το παραμικρό λάθος οι εργαζόμενοι περιτριγυρίζονται από προειδοποιητικές σημάνσεις που τους θυμίζουν πως πρέπει να είναι πάρα πολύ προσεκτικοί.
Το μετρό της Αθήνας, από τα πλέον σύγχρονα της Ευρώπης, είναι ένας πολύπλοκος και σύνθετος οργανισμός ανθρώπων και μηχανών που συνεχώς μεγαλώνει. Ένας μηχανισμός ακριβείας που απαιτεί τον απόλυτο συντονισμό και πολύ προσπάθεια από όλους όσους εργάζονται σε αυτόν για να μπορεί να λειτουργεί στο μέγιστο των δυνατοτήτων του. Για το μέλλον προγραμματίζονται νέες επεκτάσεις και προσθήκες γραμμών σε ένα δίκτυο που θα εξυπηρετεί όλο και περισσότερους πολίτες σε ακόμα πιο πολλές περιοχές.