ΤΕΛΕΥΤΑΙΕΣ ΕΙΔΗΣΕΙΣ :
ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ
ΥΠΟΔΟΜΩΝ ΜΕΤΑΦΟΡΩΝ & ΔΙΚΤΥΩΝ
ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΥΠΟΥ
Αθήνα, 24 Μαρτίου 2011
ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ
«Το λειτουργικό κόστος για τις αστικές συγκοινωνίες στην Αθήνα είναι ως ποσό, υπερδιπλάσιο από τα έσοδα που έχουν οι συγκοινωνιακοί φορείς από τα εισιτήρια. Ήταν επιβεβλημένη η αύξηση στα εισιτήρια», δήλωσε ο Υπουργός Υποδομών, Μεταφορών και Δικτύων Δημήτρης Ρέππας σε συνέντευξη που παραχώρησε στο Ρωσικό Πρακτορείο Ειδήσεων RIA NOVOSTI στον δημοσιογράφο Alexey Bogdanovsky όταν ρωτήθηκε σχετικά.
Όπως είπε, «οι αστικές συγκοινωνίες στην Αθήνα έχουν δημόσιο χαρακτήρα, επιδοτούνται από το κράτος και είναι οι μόνες αστικές συγκοινωνίες σε όλες τις Ελληνικές πόλεις, που έχουν αυτή την κρατική οικονομική υποστήριξη. Στον επιβάτη που χρησιμοποιεί τα μέσα της Αθήνας κάθε χιλιόμετρο στοιχίζει περίπου 4 λεπτά. Στον επιβάτη που χρησιμοποιεί την συγκοινωνία για τοπικές μετακινήσεις σε οποιαδήποτε πόλη στην Ελληνική Περιφέρεια το κάθε χιλιόμετρο στοιχίζει περίπου 9 λεπτά. Παραπάνω από το διπλάσιο. Άρα λοιπόν δεν είναι δυνατόν το κράτος να επιδοτεί τις συγκοινωνίες στην Αθήνα με σημαντικά ποσά, κάτι που δεν κάνει για τις άλλες Ελληνικές πόλεις, και ταυτόχρονα οι συγκοινωνίες να παρουσιάζουν τεράστια ελλείμματα».
Υπενθύμισε εξάλλου, ότι «σε προηγούμενη περίοδο, από την Κυβέρνηση της Ν.Δ., είχε γίνει μία αύξηση της τιμής του εισιτηρίου από τα 45 λεπτά στο 1 ευρώ. Αύξηση περίπου 120%. Δεν δημιουργήθηκε κανένα πρόβλημα».
Ο Υπουργός υπογράμμισε ότι «ενώ η τελευταία αύξηση είναι αναγκαία, ασφαλώς δεν είναι εύκολο να την χειροκροτήσει ένας πολίτης που χρησιμοποιεί τα μέσα μεταφοράς. Ήρθε σε μία περίοδο που ο πολίτης στην καθημερινή ζωή του βλέπει να επιβαρύνεται σε πολλούς τομείς, λόγω της οικονομικής κρίσης που έχει προκληθεί στην Ελλάδα και γι’ αυτό ακριβώς δεν είναι ικανοποιημένος και αντιδρά.
Από την άλλη όμως πρέπει να πούμε ότι όποιος χρησιμοποιεί μία υπηρεσία, ένα μέσο μεταφοράς εν προκειμένω, δεν μπορεί παρά να καταβάλει το αντίτιμο του κομίστρου για την υπηρεσία που του παρέχεται.
Αν δεν γίνει αυτό, ώστε να εξυγιάνουμε τις συγκοινωνίες, τότε στο τέλος του χρόνου τα πολλά ελλείμματα θα κληθεί να τα πληρώσει ο κρατικός προϋπολογισμός, δηλαδή όλοι οι φορολογούμενοι ακόμη και εκείνοι που δεν χρησιμοποιούν τις αστικές συγκοινωνίες στην Αθήνα επειδή ζουν σε κάποιες πόλεις της Ελληνικής Περιφέρειας.
Είναι σωστό λοιπόν το κράτος να επιδοτεί, γιατί είναι κοινωνικός ο ρόλος των αστικών συγκοινωνιών, ταυτοχρόνως όμως θα πρέπει ένα μέρος της δαπάνης για τη λειτουργία των συγκοινωνιών να το αναλαμβάνει αυτός που χρησιμοποιεί τις συγκοινωνίες και αυτό κάνουμε και στη συγκεκριμένη περίπτωση».
Σε ερώτηση για τη στάση του κράτους απέναντι στον ακτιβισμό της κίνησης «δεν πληρώνω» και αν θα υπάρχει διάλογος, υποχωρήσεις, ή κάποια μέτρα για να σταματήσουν τα μπλόκα στις εθνικές οδούς, ο κ. Ρέππας, είπε:
«Το πρόβλημα αυτό προκλήθηκε επειδή ακριβώς σε πολλές περιπτώσεις, στους νέους αυτοκινητόδρομους που κατασκευάζονται τώρα οι πολίτες κλήθηκαν να πληρώσουν σε κάποιες περιπτώσεις ακριβά διόδια, για τοπικές μετακινήσεις. Οι συμβάσεις αυτές βάση των οποίων κατασκευάζονται οι πέντε μεγάλοι αυτοκινητόδρομοι υπογράφτηκαν το 2007 και στις συμβάσεις αυτές προβλέπεται πως θα κλιμακωθεί το ύψος των διοδίων σε διάφορους σταθμούς. Το ύψος αυτό δεν το αποφασίσαμε εμείς.
Διαπιστώνουμε ότι πράγματι σε ορισμένες περιοχές, οι κάτοικοι θα πρέπει να πληρώσουν διόδιο, προκειμένου να μετακινηθούν σε πολύ κοντινή απόσταση επειδή δεν μπορούν να φτάσουν στον προορισμό τους μέσα στην ίδια περιοχή αν δεν χρησιμοποιήσουν τον αυτοκινητόδρομο, άρα αν δεν περάσουν από το σταθμό διοδίων και δεν πληρώσουν διόδια. Αυτό λοιπόν έκανε κάποιες ομάδες κατοίκων σε τέτοιες περιοχές, να αντιδράσουν.
Θα έλεγα ότι προσέτρεξαν σε αυτή την κινητοποίηση διάφορες πολιτικές πια δυνάμεις από κόμματα της αντιπολίτευσης, προσπάθησαν να τις υιοθετήσουν και να τις ενθαρρύνουν και τους έδωσαν άλλο νόημα και άλλο χαρακτήρα δηλώνοντας ότι η στάση αυτή είναι μία πολιτική στάση.
Δεν έχει πλέον σχέση με τη δυνατότητα ή την αδυναμία κάποιου να πληρώσει το σχετικό αντίτιμο του διοδίου, αλλά η στάση αυτή είναι επιλογή λόγω ιδεολογικής τοποθέτησης σε κάποιο κόμμα.
Αυτό αντιλαμβάνεστε πως δεν μπορεί να γίνει δεκτό από την πλευρά μας. Αν δεχτούμε πως ο καθένας μπορεί βαφτίζοντας ως πολιτική στάση την παραβατικότητά του να την εξαγνίζει, τότε θα έχουμε κάποιους οι οποίοι θα νοικιάζουν σπίτια και δεν θα πληρώνουν το ενοίκιο λέγοντας πως αυτή είναι πολιτική στάση, κάποιους οι οποίοι θα αγοράζουν προϊόντα και δεν θα πληρώνουν το κατάστημα λέγοντας πως αυτό είναι πολιτική στάση και ούτως καθ’ εξής. Αυτό λοιπόν δεν μπορεί να γίνει δεκτό σε μια ευνομούμενη Πολιτεία.
Από την άλλη όμως, έχουμε υποχρέωση και το κάνουμε, να εξετάσουμε τη δυνατότητα ως Πολιτεία για τον εξορθολογισμό του ύψους των διοδίων, προκειμένου να διευκολύνεται ο χρήστης των δρόμων αυτών για τις τοπικές μετακινήσεις του και γενικώς η μετακίνηση στους δρόμους να χρεώνεται με τρόπο αναλογικό κάτι που δεν γίνεται τώρα.
Είμαστε αυτή την περίοδο σε διαπραγμάτευση τόσο με τις Τράπεζες οι οποίες συμβασιοποιήθηκαν με τους επενδυτές το 2007, με ένα ύψος επιτοκίου που ανταποκρινόταν στα δεδομένα εκείνης της εποχής και τώρα θεωρούν ότι είναι ασύμφορη η παραμονή τους σε αυτά τα προγράμματα και η συνέχιση της χορήγησης των δανείων από την πλευρά τους, καθώς και με τους παραχωρησιούχους που είναι οι επενδυτές, οι οποίοι αντιμετωπίζουν πρόβλημα ρευστότητας αφού οι Τράπεζες είναι επιφυλακτικές στο να χρηματοδοτήσουν αυτά τα έργα.
Νομίζω ότι βρισκόμαστε πολύ κοντά στο να πετύχουμε μία συμφωνία, βάση της οποίας θα υπάρξει εγγύηση ότι οι Τράπεζες δεν θα χάσουν τα κεφάλαιά τους, αλλά ταυτόχρονα σε αυτή τη συμφωνία θα περιλαμβάνεται ένας ανασχεδιασμός του τεχνικού αντικειμένου των έργων, προκειμένου να γίνουν πιο λογικά τα μεγέθη ή να αντιμετωπιστούν προβλήματα τα οποία έχουν προκύψει λόγω αποφάσεων του Συμβουλίου της Επικρατείας.
Επίσης, σε αυτή τη συμφωνία δεν μπορεί παρά να περιλαμβάνεται και μια δέσμη μέτρων και για τα διόδια. Τα μέτρα αυτά, από τη δική μας πλευρά θέλουμε να περιλαμβάνουν δραστική μείωση του ύψους των διοδίων για δρόμους που είναι υπό κατασκευή, που θα είναι τουλάχιστον 50% του σημερινού ύψους, διευκόλυνση των κατοίκων για τις τοπικές μετακινήσεις τους, εκπτωτική πολιτική από τις εταιρείες για τους συχνούς χρήστες αυτών των δρόμων και τέλος αναλογική χρέωση στο μέγιστο δυνατό βαθμό».
Ο Υπουργός αναφέρθηκε και στις αντιφάσεις της σύγχρονης Ελλάδας, λέγοντας ότι «εδώ και περίπου 10 χρόνια λειτουργεί ένας μεγάλος αυτοκινητόδρομος που κατασκευάστηκε από το ελληνικό δημόσιο, η ΕΓΝΑΤΙΑ ΟΔΟΣ, με μήκος περίπου 700 χλμ., που διασχίζει οριζοντίως τη Βόρεια Ελλάδα, από την ανατολική στη δυτική άκρη, χωρίς να έχουν εγκατασταθεί διόδια. Τη στιγμή, κατά την οποία είναι μεγάλα τα έξοδα για τη συντήρηση και τη λειτουργία αυτού του αυτοκινητοδρόμου. Και αυτή την αντίφαση προσπαθούμε να αντιμετωπίσουμε κάτι που δεν έκανε η προηγούμενη Κυβέρνηση.
Δηλαδή να έχουμε ένα σύγχρονο αυτοκινητόδρομο έτοιμο, ο οποίος χρησιμοποιείται κατά κόρον από Τούρκους, Βούλγαρους, ξένους μεταφορείς, μεγάλα φορτηγά χωρίς να πληρώνουν διόδια. Και από την άλλη έχουμε στην υπόλοιπη Ελλάδα υπό κατασκευή νέους αυτοκινητόδρομους, που στο τμήμα τους το οποίο τώρα κατασκευάζεται δεν είναι και σε πολύ καλή κατάσταση και καλούνται οι πολίτες να πληρώσουν διόδια και σε κάποιες περιπτώσεις υψηλά.
Αίρουμε αυτή την αντίφαση. Και θα έλεγα ότι εφόσον ευοδωθούν οι διαπραγματεύσεις θα οδηγήσει και τη λεγόμενη κίνηση «δεν πληρώνω» στο να αντιληφθεί ότι είναι στοιχειώδης υποχρέωση του κάθε πολίτη να επωμίζεται ένα λογικό βάρος για την υπηρεσία που του παρέχεται και όλους να συνειδητοποιήσουν ότι πρέπει να συνεπείς στις υποχρεώσεις τους γιατί εάν δεν είσαι εσύ συνεπής στις δικές σου υποχρεώσεις δεν μπορείς να απαιτείς να είναι συνεπής και ο άλλος στις δικές του υποχρεώσεις.
Κάποια στιγμή, ενώ ενθαρρύνεις μια τέτοια στάση, μπορεί να γίνεις εσύ θύμα αυτής της στάσης. Όταν κάποιος στο δικό σου σπίτι που το νοικιάζεις θα έρθει να σου πει έχω πολιτική αντίληψη και είναι πολιτική στάση να μην σου πληρώσω το ενοίκιο, οδηγούμεθα σε ένα καθεστώς εκτός ελέγχου.
Μπορεί να έχουμε διαφωνίες σε πολλά θέματα, αλλά θα πρέπει να δεχτούμε ότι υπάρχουν κανόνες και νόμοι, οι οποίοι μας δεσμεύουν και έτσι μπορούμε να συνυπάρχουμε».
Όσον αφορά στην πρόσφατη νομοθετική πρωτοβουλία, ο κ. Ρέππας διευκρίνισε: «Αυτό το οποίο ψηφίσαμε τελευταία στο νόμο για την εξυγίανση των αστικών συγκοινωνιών, είναι ρύθμιση η οποία αφορά στη λήψη μέτρων για την αντιμετώπιση της εισιτηριοδιαφυγής στις αστικές συγκοινωνίες, της αποφυγής δηλαδή πληρωμής εισιτηρίου, όπως επίσης και την αντιμετώπιση του προβλήματος που προκύπτει από την αποφυγή κάποιου να πληρώσει διόδιο. Την μη πληρωμή διοδίου την έχουμε συμπεριλάβει στις παραβάσεις του ΚΟΚ.
Και είναι λογικό αυτό, γιατί σε ένα αυτοκινητόδρομο όπου κατά κανόνα τα αυτοκίνητα κινούνται με μεγάλη μέση ταχύτητα, δεν είναι δυνατόν σε κρίσιμα σημεία του, να κυκλοφορούν πεζοί πολίτες οι οποίοι ουσιαστικά δημιουργούν πρόβλημα στην κυκλοφορία και αυτό συνεπάγεται και πολλούς κινδύνους ακόμα και για τη ζωή τους. Αυτή η ρύθμιση φαίνεται να έχει επηρεάσει θετικά την καταβολή των διοδίων.
Ωστόσο, η οριστική και ικανοποιητική αντιμετώπιση θα έρθει με την εκλογίκευση του ύψους των διοδίων, μειώνοντάς τα δραστικά σε περιοχές που είναι υπό κατασκευή και στις άλλες περιοχές χρεώνοντας αναλογικά τους χρήστες για την απόσταση που χρησιμοποιούν τον κάθε αυτοκινητόδρομο».
Σχετικά με την πορεία του προγράμματος της δημοσιονομικής εξυγίανσης και την επιστροφή στην ανάπτυξη τη ελληνικής οικονομίας, ο Υπουργός Υποδομών, Μεταφορών και Δικτύων, είπε: «Η Ελλάδα είναι σε καθεστώς επιτήρησης. Έχουμε συνάψει ένα μνημόνιο με τον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Υποστήριξης της Ελλάδος, ο οποίος δημιουργήθηκε για πρώτη φορά μετά από την πρωτοβουλία και τις πιέσεις του Πρωθυπουργού και της Ελληνικής Κυβέρνησης. Η κρίση έφερε το μνημόνιο. Δεν έφερε το μνημόνιο την κρίση στην Ελλάδα. Και αυτό το λέω γιατί πολλοί κατηγορούν την Κυβέρνηση γιατί προχώρησε στη σύναψη αυτού του μνημονίου. Λες και το τεράστιο δημόσιο χρέος που έχουμε και τα γιγαντιαία ελλείμματα δεν αποτελούν από μόνα τους ένα πρόβλημα.
Αυτά πρέπει να τα έχουμε ως εθνική προτεραιότητά μας. Δηλαδή, να κλείσουμε τα ελλείμματα και να μειώσουμε δραστικά το δημόσιο χρέος. Δεν είναι θέμα του μνημονίου, είναι θέμα εθνικής επιβίωσης της Ελλάδας. Δεν είναι κάτι το οποίο μας επιβάλλουν οι ξένοι, πρέπει να είναι δική μας επιλογή.
Μια χώρα η οποία δανείστηκε αλόγιστα τα τελευταία χρόνια και έφτασε να έχει ένα δημόσιο χρέος στο ύψος περίπου του 150% του ΑΕΠ, είναι μια χώρα η οποία δεν μπορεί να προχωρήσει παρά μόνον εάν κάνει δραστικές διαρθρωτικές αλλαγές. Και αυτές τις διαρθρωτικές αλλαγές που άλλες χώρες τις έκαναν σε βάθος χρόνου, μέσα από αλλεπάλληλα στάδια προσαρμογής, εμείς πρέπει να τις κάνουμε σε πυκνό χρόνο. Να τις κάνουμε αμέσως. Δεν έχουμε δηλαδή την πολυτέλεια του χρόνου.
Ό,τι μια χώρα στην Ευρώπη το έκανε σε 10 με 15 χρόνια, εμείς πρέπει να το κάνουμε μέσα σε 1 χρόνο ή σε 1,5 έως 2 χρόνια. Αυτό αναμφίβολα έχει κοινωνικές συνέπειες και γι’ αυτό ακριβώς πρέπει να είμαστε πάρα πολύ προσεκτικοί, ώστε να έχουμε μέτρα αντισταθμιστικής πολιτικής για να βοηθούμε εκείνους οι οποίοι πλήττονται από αυτές τις διαρθρωτικές αλλαγές, που είναι συνήθως οι πιο αδύναμοι.
Από την άλλη όμως αυτές οι διαρθρωτικές αλλαγές είναι απαραίτητο να γίνουν στην Ελλάδα, δηλαδή: το άνοιγμα των αγορών, η εξυγίανση των επιχειρήσεων του δημόσιου τομέα ώστε να μην παράγουν τεράστια ελλείμματα ή ο εξορθολογισμός του ασφαλιστικού συστήματος ώστε να διασφαλίσουμε ότι όλοι κάποια στιγμή θα έχουν την σύνταξή τους. Υπάρχει μια αντιστροφή των πραγμάτων. Στην Ελλάδα πολλά τα οποία είναι αυτονόητα στην Ευρώπη, τα θεωρούμε αδιανόητα. Ή πολλά τα οποία είναι αδιανόητα στην Ευρώπη, τα θεωρούμε αυτονόητα στην Ελλάδα.
Θα πρέπει και εμείς να ευθυγραμμιστούμε με την κοινή λογική και το μέτρο. Το μέτρο, που είναι μια αξία των αρχαίων Ελλήνων και φαίνεται εμείς δεν την υιοθετούμε και γι’ αυτό ακριβώς οδηγούμεθα σε πολιτικές, εδώ και κάποια χρόνια, οι οποίες έχουν εκτροχιάσει την Οικονομία της χώρας.
Είμαι πάντως αισιόδοξος, γιατί βλέπω ότι η προσπάθεια που κάνουμε, είναι μια προσπάθεια η οποία αποδίδει.
Είναι μια προσπάθεια η οποία εξαρτάται από εμάς, ώστε να κάνουμε όσο πιο γρήγορα παρένθεση το μνημόνιο και την επιτήρηση. Όσο πιο καλά δουλέψουμε, όσο πιο γρήγορα πετύχουμε τους στόχους να μειώσουμε τα ελλείμματα και το χρέος και ξαναβγούμε στις αγορές οι οποίες θα εμπιστευθούν την Ελλάδα, τότε το μνημόνιο και η επιτήρηση θα είναι μια ανάμνηση. Θα είναι μια παρένθεση που έκλεισε. Εάν δεν δουλέψουμε εμείς και οι αγορές δεν εμπιστεύονται την Ελλάδα, τότε θα είμαστε σε μια διαρκή ανάγκη να εξαρτώμεθα από τους δανειστές μας, που θα είναι το Νομισματικό Ταμείο ή η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και άλλες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Νομίζω ότι οι πρωτοβουλίες που πήραμε μέχρι τώρα με αλλαγές που έγιναν μέσα σε 1,5 χρόνο -και δεν είχαν γίνει μέσα σε δεκαετίες στην Ελλάδα- καθώς και οι νέες πρωτοβουλίες, που αναλαμβάνουμε τώρα και μεταξύ των άλλων περιλαμβάνουν την αξιοποίηση της περιουσίας του Ελληνικού κράτους, κάτι που δεν έγινε ποτέ συστηματικά, θα μας βοηθήσουν να φτάσουμε πιο γρήγορα στον επιθυμητό στόχο.
Το 2004 η Ελλάδα οργάνωσε τους Ολυμπιακούς Αγώνες, με επιτυχία. Αυτές οι τεράστιες Ολυμπιακές υποδομές, για μια χώρα με το μέγεθος της Ελλάδας, μια χώρα των 10 εκατ. και αυτού του οικονομικού βάρους, είναι τεράστιες.
Δυστυχώς, το 2004 όταν ήρθε η Ν.Δ. στην Κυβέρνηση δεν τις αξιοποίησε, τις εγκατέλειψε.
Τώρα, προσπαθούμε αυτές τις υποδομές μαζί με άλλες δυνατότητες που έχει το ελληνικό κράτος να τις αναδείξουμε, να τις αξιοποιήσουμε, να προσελκύσουμε το επενδυτικό ενδιαφέρον, προκειμένου έτσι μαζί με κρατικούς πόρους, ιδιωτικά κεφάλαια να κάνουν επενδύσεις στην Ελλάδα, και να επιτύχουμε θετικούς ρυθμούς ανάπτυξης. Να βγούμε πάλι δηλαδή με ένα θετικό πρόσημο, όπως κάποια χρόνια πριν όταν κυβερνούσε το ΠΑΣΟΚ, ενώ τώρα η Ελλάδα είναι σε ύφεση.
Νομίζω ότι έχουν ευκαιρίες οι επενδυτές είτε Έλληνες, είτε ξένοι, είτε και Ρώσοι επενδυτές, που αφορούν π.χ. τον ελληνικό σιδηρόδρομο, εμπορευματικά κέντρα. Έχει ενδιαφέρον θα έλεγα ένας επενδυτής από την Ρωσία να επενδύσει στην Ελλάδα, η οποία είναι μια πύλη εισόδου στην Νότια Ευρώπη για μεταφορές, για υποδομές, στον τομέα της ενέργειας, και άλλα πολλά τα οποία μπορούμε να τα συζητήσουμε κατά περίπτωση.
Είμαι αισιόδοξος γιατί πιστεύω ότι το πρόγραμμά μας είναι ρεαλιστικό και μπορεί να είναι ελκυστικό για κάποιον, ο οποίος θεωρεί ότι η κρίση είναι και μια ευκαιρία, μια δυνατότητα ώστε και η Ελλάδα να κερδίσει και να πετύχει την ανάπτυξη, αλλά και ένας επενδυτής να δει τα κεφάλαιά του να αποκτούν υπεραξίες και να πολλαπλασιάζονται με σωστές επιλογές που μπορεί να κάνει αυτήν την περίοδο».
ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΥΠΟΥ
Αθήνα, 24 Μαρτίου 2011
ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ
«Το λειτουργικό κόστος για τις αστικές συγκοινωνίες στην Αθήνα είναι ως ποσό, υπερδιπλάσιο από τα έσοδα που έχουν οι συγκοινωνιακοί φορείς από τα εισιτήρια. Ήταν επιβεβλημένη η αύξηση στα εισιτήρια», δήλωσε ο Υπουργός Υποδομών, Μεταφορών και Δικτύων Δημήτρης Ρέππας σε συνέντευξη που παραχώρησε στο Ρωσικό Πρακτορείο Ειδήσεων RIA NOVOSTI στον δημοσιογράφο Alexey Bogdanovsky όταν ρωτήθηκε σχετικά.
Όπως είπε, «οι αστικές συγκοινωνίες στην Αθήνα έχουν δημόσιο χαρακτήρα, επιδοτούνται από το κράτος και είναι οι μόνες αστικές συγκοινωνίες σε όλες τις Ελληνικές πόλεις, που έχουν αυτή την κρατική οικονομική υποστήριξη. Στον επιβάτη που χρησιμοποιεί τα μέσα της Αθήνας κάθε χιλιόμετρο στοιχίζει περίπου 4 λεπτά. Στον επιβάτη που χρησιμοποιεί την συγκοινωνία για τοπικές μετακινήσεις σε οποιαδήποτε πόλη στην Ελληνική Περιφέρεια το κάθε χιλιόμετρο στοιχίζει περίπου 9 λεπτά. Παραπάνω από το διπλάσιο. Άρα λοιπόν δεν είναι δυνατόν το κράτος να επιδοτεί τις συγκοινωνίες στην Αθήνα με σημαντικά ποσά, κάτι που δεν κάνει για τις άλλες Ελληνικές πόλεις, και ταυτόχρονα οι συγκοινωνίες να παρουσιάζουν τεράστια ελλείμματα».
Υπενθύμισε εξάλλου, ότι «σε προηγούμενη περίοδο, από την Κυβέρνηση της Ν.Δ., είχε γίνει μία αύξηση της τιμής του εισιτηρίου από τα 45 λεπτά στο 1 ευρώ. Αύξηση περίπου 120%. Δεν δημιουργήθηκε κανένα πρόβλημα».
Ο Υπουργός υπογράμμισε ότι «ενώ η τελευταία αύξηση είναι αναγκαία, ασφαλώς δεν είναι εύκολο να την χειροκροτήσει ένας πολίτης που χρησιμοποιεί τα μέσα μεταφοράς. Ήρθε σε μία περίοδο που ο πολίτης στην καθημερινή ζωή του βλέπει να επιβαρύνεται σε πολλούς τομείς, λόγω της οικονομικής κρίσης που έχει προκληθεί στην Ελλάδα και γι’ αυτό ακριβώς δεν είναι ικανοποιημένος και αντιδρά.
Από την άλλη όμως πρέπει να πούμε ότι όποιος χρησιμοποιεί μία υπηρεσία, ένα μέσο μεταφοράς εν προκειμένω, δεν μπορεί παρά να καταβάλει το αντίτιμο του κομίστρου για την υπηρεσία που του παρέχεται.
Αν δεν γίνει αυτό, ώστε να εξυγιάνουμε τις συγκοινωνίες, τότε στο τέλος του χρόνου τα πολλά ελλείμματα θα κληθεί να τα πληρώσει ο κρατικός προϋπολογισμός, δηλαδή όλοι οι φορολογούμενοι ακόμη και εκείνοι που δεν χρησιμοποιούν τις αστικές συγκοινωνίες στην Αθήνα επειδή ζουν σε κάποιες πόλεις της Ελληνικής Περιφέρειας.
Είναι σωστό λοιπόν το κράτος να επιδοτεί, γιατί είναι κοινωνικός ο ρόλος των αστικών συγκοινωνιών, ταυτοχρόνως όμως θα πρέπει ένα μέρος της δαπάνης για τη λειτουργία των συγκοινωνιών να το αναλαμβάνει αυτός που χρησιμοποιεί τις συγκοινωνίες και αυτό κάνουμε και στη συγκεκριμένη περίπτωση».
Σε ερώτηση για τη στάση του κράτους απέναντι στον ακτιβισμό της κίνησης «δεν πληρώνω» και αν θα υπάρχει διάλογος, υποχωρήσεις, ή κάποια μέτρα για να σταματήσουν τα μπλόκα στις εθνικές οδούς, ο κ. Ρέππας, είπε:
«Το πρόβλημα αυτό προκλήθηκε επειδή ακριβώς σε πολλές περιπτώσεις, στους νέους αυτοκινητόδρομους που κατασκευάζονται τώρα οι πολίτες κλήθηκαν να πληρώσουν σε κάποιες περιπτώσεις ακριβά διόδια, για τοπικές μετακινήσεις. Οι συμβάσεις αυτές βάση των οποίων κατασκευάζονται οι πέντε μεγάλοι αυτοκινητόδρομοι υπογράφτηκαν το 2007 και στις συμβάσεις αυτές προβλέπεται πως θα κλιμακωθεί το ύψος των διοδίων σε διάφορους σταθμούς. Το ύψος αυτό δεν το αποφασίσαμε εμείς.
Διαπιστώνουμε ότι πράγματι σε ορισμένες περιοχές, οι κάτοικοι θα πρέπει να πληρώσουν διόδιο, προκειμένου να μετακινηθούν σε πολύ κοντινή απόσταση επειδή δεν μπορούν να φτάσουν στον προορισμό τους μέσα στην ίδια περιοχή αν δεν χρησιμοποιήσουν τον αυτοκινητόδρομο, άρα αν δεν περάσουν από το σταθμό διοδίων και δεν πληρώσουν διόδια. Αυτό λοιπόν έκανε κάποιες ομάδες κατοίκων σε τέτοιες περιοχές, να αντιδράσουν.
Θα έλεγα ότι προσέτρεξαν σε αυτή την κινητοποίηση διάφορες πολιτικές πια δυνάμεις από κόμματα της αντιπολίτευσης, προσπάθησαν να τις υιοθετήσουν και να τις ενθαρρύνουν και τους έδωσαν άλλο νόημα και άλλο χαρακτήρα δηλώνοντας ότι η στάση αυτή είναι μία πολιτική στάση.
Δεν έχει πλέον σχέση με τη δυνατότητα ή την αδυναμία κάποιου να πληρώσει το σχετικό αντίτιμο του διοδίου, αλλά η στάση αυτή είναι επιλογή λόγω ιδεολογικής τοποθέτησης σε κάποιο κόμμα.
Αυτό αντιλαμβάνεστε πως δεν μπορεί να γίνει δεκτό από την πλευρά μας. Αν δεχτούμε πως ο καθένας μπορεί βαφτίζοντας ως πολιτική στάση την παραβατικότητά του να την εξαγνίζει, τότε θα έχουμε κάποιους οι οποίοι θα νοικιάζουν σπίτια και δεν θα πληρώνουν το ενοίκιο λέγοντας πως αυτή είναι πολιτική στάση, κάποιους οι οποίοι θα αγοράζουν προϊόντα και δεν θα πληρώνουν το κατάστημα λέγοντας πως αυτό είναι πολιτική στάση και ούτως καθ’ εξής. Αυτό λοιπόν δεν μπορεί να γίνει δεκτό σε μια ευνομούμενη Πολιτεία.
Από την άλλη όμως, έχουμε υποχρέωση και το κάνουμε, να εξετάσουμε τη δυνατότητα ως Πολιτεία για τον εξορθολογισμό του ύψους των διοδίων, προκειμένου να διευκολύνεται ο χρήστης των δρόμων αυτών για τις τοπικές μετακινήσεις του και γενικώς η μετακίνηση στους δρόμους να χρεώνεται με τρόπο αναλογικό κάτι που δεν γίνεται τώρα.
Είμαστε αυτή την περίοδο σε διαπραγμάτευση τόσο με τις Τράπεζες οι οποίες συμβασιοποιήθηκαν με τους επενδυτές το 2007, με ένα ύψος επιτοκίου που ανταποκρινόταν στα δεδομένα εκείνης της εποχής και τώρα θεωρούν ότι είναι ασύμφορη η παραμονή τους σε αυτά τα προγράμματα και η συνέχιση της χορήγησης των δανείων από την πλευρά τους, καθώς και με τους παραχωρησιούχους που είναι οι επενδυτές, οι οποίοι αντιμετωπίζουν πρόβλημα ρευστότητας αφού οι Τράπεζες είναι επιφυλακτικές στο να χρηματοδοτήσουν αυτά τα έργα.
Νομίζω ότι βρισκόμαστε πολύ κοντά στο να πετύχουμε μία συμφωνία, βάση της οποίας θα υπάρξει εγγύηση ότι οι Τράπεζες δεν θα χάσουν τα κεφάλαιά τους, αλλά ταυτόχρονα σε αυτή τη συμφωνία θα περιλαμβάνεται ένας ανασχεδιασμός του τεχνικού αντικειμένου των έργων, προκειμένου να γίνουν πιο λογικά τα μεγέθη ή να αντιμετωπιστούν προβλήματα τα οποία έχουν προκύψει λόγω αποφάσεων του Συμβουλίου της Επικρατείας.
Επίσης, σε αυτή τη συμφωνία δεν μπορεί παρά να περιλαμβάνεται και μια δέσμη μέτρων και για τα διόδια. Τα μέτρα αυτά, από τη δική μας πλευρά θέλουμε να περιλαμβάνουν δραστική μείωση του ύψους των διοδίων για δρόμους που είναι υπό κατασκευή, που θα είναι τουλάχιστον 50% του σημερινού ύψους, διευκόλυνση των κατοίκων για τις τοπικές μετακινήσεις τους, εκπτωτική πολιτική από τις εταιρείες για τους συχνούς χρήστες αυτών των δρόμων και τέλος αναλογική χρέωση στο μέγιστο δυνατό βαθμό».
Ο Υπουργός αναφέρθηκε και στις αντιφάσεις της σύγχρονης Ελλάδας, λέγοντας ότι «εδώ και περίπου 10 χρόνια λειτουργεί ένας μεγάλος αυτοκινητόδρομος που κατασκευάστηκε από το ελληνικό δημόσιο, η ΕΓΝΑΤΙΑ ΟΔΟΣ, με μήκος περίπου 700 χλμ., που διασχίζει οριζοντίως τη Βόρεια Ελλάδα, από την ανατολική στη δυτική άκρη, χωρίς να έχουν εγκατασταθεί διόδια. Τη στιγμή, κατά την οποία είναι μεγάλα τα έξοδα για τη συντήρηση και τη λειτουργία αυτού του αυτοκινητοδρόμου. Και αυτή την αντίφαση προσπαθούμε να αντιμετωπίσουμε κάτι που δεν έκανε η προηγούμενη Κυβέρνηση.
Δηλαδή να έχουμε ένα σύγχρονο αυτοκινητόδρομο έτοιμο, ο οποίος χρησιμοποιείται κατά κόρον από Τούρκους, Βούλγαρους, ξένους μεταφορείς, μεγάλα φορτηγά χωρίς να πληρώνουν διόδια. Και από την άλλη έχουμε στην υπόλοιπη Ελλάδα υπό κατασκευή νέους αυτοκινητόδρομους, που στο τμήμα τους το οποίο τώρα κατασκευάζεται δεν είναι και σε πολύ καλή κατάσταση και καλούνται οι πολίτες να πληρώσουν διόδια και σε κάποιες περιπτώσεις υψηλά.
Αίρουμε αυτή την αντίφαση. Και θα έλεγα ότι εφόσον ευοδωθούν οι διαπραγματεύσεις θα οδηγήσει και τη λεγόμενη κίνηση «δεν πληρώνω» στο να αντιληφθεί ότι είναι στοιχειώδης υποχρέωση του κάθε πολίτη να επωμίζεται ένα λογικό βάρος για την υπηρεσία που του παρέχεται και όλους να συνειδητοποιήσουν ότι πρέπει να συνεπείς στις υποχρεώσεις τους γιατί εάν δεν είσαι εσύ συνεπής στις δικές σου υποχρεώσεις δεν μπορείς να απαιτείς να είναι συνεπής και ο άλλος στις δικές του υποχρεώσεις.
Κάποια στιγμή, ενώ ενθαρρύνεις μια τέτοια στάση, μπορεί να γίνεις εσύ θύμα αυτής της στάσης. Όταν κάποιος στο δικό σου σπίτι που το νοικιάζεις θα έρθει να σου πει έχω πολιτική αντίληψη και είναι πολιτική στάση να μην σου πληρώσω το ενοίκιο, οδηγούμεθα σε ένα καθεστώς εκτός ελέγχου.
Μπορεί να έχουμε διαφωνίες σε πολλά θέματα, αλλά θα πρέπει να δεχτούμε ότι υπάρχουν κανόνες και νόμοι, οι οποίοι μας δεσμεύουν και έτσι μπορούμε να συνυπάρχουμε».
Όσον αφορά στην πρόσφατη νομοθετική πρωτοβουλία, ο κ. Ρέππας διευκρίνισε: «Αυτό το οποίο ψηφίσαμε τελευταία στο νόμο για την εξυγίανση των αστικών συγκοινωνιών, είναι ρύθμιση η οποία αφορά στη λήψη μέτρων για την αντιμετώπιση της εισιτηριοδιαφυγής στις αστικές συγκοινωνίες, της αποφυγής δηλαδή πληρωμής εισιτηρίου, όπως επίσης και την αντιμετώπιση του προβλήματος που προκύπτει από την αποφυγή κάποιου να πληρώσει διόδιο. Την μη πληρωμή διοδίου την έχουμε συμπεριλάβει στις παραβάσεις του ΚΟΚ.
Και είναι λογικό αυτό, γιατί σε ένα αυτοκινητόδρομο όπου κατά κανόνα τα αυτοκίνητα κινούνται με μεγάλη μέση ταχύτητα, δεν είναι δυνατόν σε κρίσιμα σημεία του, να κυκλοφορούν πεζοί πολίτες οι οποίοι ουσιαστικά δημιουργούν πρόβλημα στην κυκλοφορία και αυτό συνεπάγεται και πολλούς κινδύνους ακόμα και για τη ζωή τους. Αυτή η ρύθμιση φαίνεται να έχει επηρεάσει θετικά την καταβολή των διοδίων.
Ωστόσο, η οριστική και ικανοποιητική αντιμετώπιση θα έρθει με την εκλογίκευση του ύψους των διοδίων, μειώνοντάς τα δραστικά σε περιοχές που είναι υπό κατασκευή και στις άλλες περιοχές χρεώνοντας αναλογικά τους χρήστες για την απόσταση που χρησιμοποιούν τον κάθε αυτοκινητόδρομο».
Σχετικά με την πορεία του προγράμματος της δημοσιονομικής εξυγίανσης και την επιστροφή στην ανάπτυξη τη ελληνικής οικονομίας, ο Υπουργός Υποδομών, Μεταφορών και Δικτύων, είπε: «Η Ελλάδα είναι σε καθεστώς επιτήρησης. Έχουμε συνάψει ένα μνημόνιο με τον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Υποστήριξης της Ελλάδος, ο οποίος δημιουργήθηκε για πρώτη φορά μετά από την πρωτοβουλία και τις πιέσεις του Πρωθυπουργού και της Ελληνικής Κυβέρνησης. Η κρίση έφερε το μνημόνιο. Δεν έφερε το μνημόνιο την κρίση στην Ελλάδα. Και αυτό το λέω γιατί πολλοί κατηγορούν την Κυβέρνηση γιατί προχώρησε στη σύναψη αυτού του μνημονίου. Λες και το τεράστιο δημόσιο χρέος που έχουμε και τα γιγαντιαία ελλείμματα δεν αποτελούν από μόνα τους ένα πρόβλημα.
Αυτά πρέπει να τα έχουμε ως εθνική προτεραιότητά μας. Δηλαδή, να κλείσουμε τα ελλείμματα και να μειώσουμε δραστικά το δημόσιο χρέος. Δεν είναι θέμα του μνημονίου, είναι θέμα εθνικής επιβίωσης της Ελλάδας. Δεν είναι κάτι το οποίο μας επιβάλλουν οι ξένοι, πρέπει να είναι δική μας επιλογή.
Μια χώρα η οποία δανείστηκε αλόγιστα τα τελευταία χρόνια και έφτασε να έχει ένα δημόσιο χρέος στο ύψος περίπου του 150% του ΑΕΠ, είναι μια χώρα η οποία δεν μπορεί να προχωρήσει παρά μόνον εάν κάνει δραστικές διαρθρωτικές αλλαγές. Και αυτές τις διαρθρωτικές αλλαγές που άλλες χώρες τις έκαναν σε βάθος χρόνου, μέσα από αλλεπάλληλα στάδια προσαρμογής, εμείς πρέπει να τις κάνουμε σε πυκνό χρόνο. Να τις κάνουμε αμέσως. Δεν έχουμε δηλαδή την πολυτέλεια του χρόνου.
Ό,τι μια χώρα στην Ευρώπη το έκανε σε 10 με 15 χρόνια, εμείς πρέπει να το κάνουμε μέσα σε 1 χρόνο ή σε 1,5 έως 2 χρόνια. Αυτό αναμφίβολα έχει κοινωνικές συνέπειες και γι’ αυτό ακριβώς πρέπει να είμαστε πάρα πολύ προσεκτικοί, ώστε να έχουμε μέτρα αντισταθμιστικής πολιτικής για να βοηθούμε εκείνους οι οποίοι πλήττονται από αυτές τις διαρθρωτικές αλλαγές, που είναι συνήθως οι πιο αδύναμοι.
Από την άλλη όμως αυτές οι διαρθρωτικές αλλαγές είναι απαραίτητο να γίνουν στην Ελλάδα, δηλαδή: το άνοιγμα των αγορών, η εξυγίανση των επιχειρήσεων του δημόσιου τομέα ώστε να μην παράγουν τεράστια ελλείμματα ή ο εξορθολογισμός του ασφαλιστικού συστήματος ώστε να διασφαλίσουμε ότι όλοι κάποια στιγμή θα έχουν την σύνταξή τους. Υπάρχει μια αντιστροφή των πραγμάτων. Στην Ελλάδα πολλά τα οποία είναι αυτονόητα στην Ευρώπη, τα θεωρούμε αδιανόητα. Ή πολλά τα οποία είναι αδιανόητα στην Ευρώπη, τα θεωρούμε αυτονόητα στην Ελλάδα.
Θα πρέπει και εμείς να ευθυγραμμιστούμε με την κοινή λογική και το μέτρο. Το μέτρο, που είναι μια αξία των αρχαίων Ελλήνων και φαίνεται εμείς δεν την υιοθετούμε και γι’ αυτό ακριβώς οδηγούμεθα σε πολιτικές, εδώ και κάποια χρόνια, οι οποίες έχουν εκτροχιάσει την Οικονομία της χώρας.
Είμαι πάντως αισιόδοξος, γιατί βλέπω ότι η προσπάθεια που κάνουμε, είναι μια προσπάθεια η οποία αποδίδει.
Είναι μια προσπάθεια η οποία εξαρτάται από εμάς, ώστε να κάνουμε όσο πιο γρήγορα παρένθεση το μνημόνιο και την επιτήρηση. Όσο πιο καλά δουλέψουμε, όσο πιο γρήγορα πετύχουμε τους στόχους να μειώσουμε τα ελλείμματα και το χρέος και ξαναβγούμε στις αγορές οι οποίες θα εμπιστευθούν την Ελλάδα, τότε το μνημόνιο και η επιτήρηση θα είναι μια ανάμνηση. Θα είναι μια παρένθεση που έκλεισε. Εάν δεν δουλέψουμε εμείς και οι αγορές δεν εμπιστεύονται την Ελλάδα, τότε θα είμαστε σε μια διαρκή ανάγκη να εξαρτώμεθα από τους δανειστές μας, που θα είναι το Νομισματικό Ταμείο ή η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και άλλες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Νομίζω ότι οι πρωτοβουλίες που πήραμε μέχρι τώρα με αλλαγές που έγιναν μέσα σε 1,5 χρόνο -και δεν είχαν γίνει μέσα σε δεκαετίες στην Ελλάδα- καθώς και οι νέες πρωτοβουλίες, που αναλαμβάνουμε τώρα και μεταξύ των άλλων περιλαμβάνουν την αξιοποίηση της περιουσίας του Ελληνικού κράτους, κάτι που δεν έγινε ποτέ συστηματικά, θα μας βοηθήσουν να φτάσουμε πιο γρήγορα στον επιθυμητό στόχο.
Το 2004 η Ελλάδα οργάνωσε τους Ολυμπιακούς Αγώνες, με επιτυχία. Αυτές οι τεράστιες Ολυμπιακές υποδομές, για μια χώρα με το μέγεθος της Ελλάδας, μια χώρα των 10 εκατ. και αυτού του οικονομικού βάρους, είναι τεράστιες.
Δυστυχώς, το 2004 όταν ήρθε η Ν.Δ. στην Κυβέρνηση δεν τις αξιοποίησε, τις εγκατέλειψε.
Τώρα, προσπαθούμε αυτές τις υποδομές μαζί με άλλες δυνατότητες που έχει το ελληνικό κράτος να τις αναδείξουμε, να τις αξιοποιήσουμε, να προσελκύσουμε το επενδυτικό ενδιαφέρον, προκειμένου έτσι μαζί με κρατικούς πόρους, ιδιωτικά κεφάλαια να κάνουν επενδύσεις στην Ελλάδα, και να επιτύχουμε θετικούς ρυθμούς ανάπτυξης. Να βγούμε πάλι δηλαδή με ένα θετικό πρόσημο, όπως κάποια χρόνια πριν όταν κυβερνούσε το ΠΑΣΟΚ, ενώ τώρα η Ελλάδα είναι σε ύφεση.
Νομίζω ότι έχουν ευκαιρίες οι επενδυτές είτε Έλληνες, είτε ξένοι, είτε και Ρώσοι επενδυτές, που αφορούν π.χ. τον ελληνικό σιδηρόδρομο, εμπορευματικά κέντρα. Έχει ενδιαφέρον θα έλεγα ένας επενδυτής από την Ρωσία να επενδύσει στην Ελλάδα, η οποία είναι μια πύλη εισόδου στην Νότια Ευρώπη για μεταφορές, για υποδομές, στον τομέα της ενέργειας, και άλλα πολλά τα οποία μπορούμε να τα συζητήσουμε κατά περίπτωση.
Είμαι αισιόδοξος γιατί πιστεύω ότι το πρόγραμμά μας είναι ρεαλιστικό και μπορεί να είναι ελκυστικό για κάποιον, ο οποίος θεωρεί ότι η κρίση είναι και μια ευκαιρία, μια δυνατότητα ώστε και η Ελλάδα να κερδίσει και να πετύχει την ανάπτυξη, αλλά και ένας επενδυτής να δει τα κεφάλαιά του να αποκτούν υπεραξίες και να πολλαπλασιάζονται με σωστές επιλογές που μπορεί να κάνει αυτήν την περίοδο».
